Eduard Gerdes

Eduard Gerdes (Kleef, 12 augustus 1821 – Doetinchem, 12 december 1898) was een Nederlandse evangelist en jeugdboekenschrijver.

Ed. Gerdes behoorde met P.J. Andriessen tot de populairste jeugdboekenschrijvers van de tweede helft van de 19e eeuw, maar stond ook anderszins dicht bij zijn collega: in Amsterdam ging hij school bij de vader van Andriessen. Hij werkte in Haarlem en Doetinchem als predikant. Hij schreef enkele leerboekjes vreemde talen, reisverhalen en Bijbelse vertellingen. Van de liederen die hij schreef is "Er ruist langs de wolken een lieflijke Naam" het bekendst geworden.

Zijn herhaaldelijk herdrukte roman De kanten zakdoek: een verhaal uit den ouden tijd (1867) speelt in de 17de eeuw en verhaalt van de bedelaarsjongen Pieter van Delft die een poging doet een prachtige kanten zakdoek te stelen van een deftige dame. Uit medelijden ontfermt deze zich over het jongetje, tot groot ongenoegen van haar zoontje, de verwende Julius. Achttien jaar later is Pieter kapitein van een oorlogsschip in dienst van de Zeeuwsche Staten. Hij neemt - eigenlijk tegen zijn zin - deel aan patrouilles tegen de weglopers; een opstand blijkt te zijn uitgebroken door het wangedrag van een blankofficier, die maar net gered wordt van ophanging door de negers. Deze blankofficier blijkt de verwende Julius te zijn die na een misdaad naar de West is gevlucht.

• In de duinen (1858)
• De kanten zakdoek: een verhaal uit den ouden tijd (1867)
• Appel, peer en perzik
• De zoon van de bezembinder
• Het geheim van den Geus
• "Uit de duinen" Een verhaal uit den Spaanschen tijd.
• "De strijd om een kroon"
• "De speelman op den Wildenborch"
• "De Man van de Zilverloot (een verhaal uit de jaren 1578-1629)"

• Profiel bij de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren (dbnl)
• Korte biografie met de tekst van "Er ruist langs de wolken"
• Bibliografie van Eduard Gerdes