Dirk Vansina

Desiderius Maria Cornelia Ludovicus (Dirk) Vansina (Antwerpen, 25 mei 1894 – Leuven, 16 januari 1967) was een Vlaams schrijver en kunstschilder. Als auteur schreef hij gedichten, essays en toneelwerk. Hij was ook redacteur van verschillende tijdschriften.

Vansina studeerde handel in het Sint-Jan Berchmanscollege, met de bedoeling het kunstborduurwerkatelier van zijn ouders over te nemen. Later volgde hij privétekenles bij Samuel De Vriendt, zoon van Juliaan De Vriendt en studeerde hij aan de Academie, onder meer bij Isidoor Opsomer. Vansina studeerde ook een tijdlang kunst en oudheidkunde in Brussel.

Na de Eerste Wereldoorlog werkte hij een tijd in de zaak van zijn ouders tot hij verhuisde naar Gooreind, waar hij een steenbakkerij overnam. Hij werkte tot aan de Tweede Wereldoorlog mee aan het tijdschrift Dietsche Warande en Belfort. In 1930 nam hij in Antwerpen de zaak van zijn ouders over.

Gedurende de oorlog weigerde hij in nationaalsocialistische cultuurorganisaties actief te worden. Hij bleef echter bevriend met priester Cyriel Verschaeve, aan wiens sterfbed hij stond in Solbad Hall (Tirol) in 1949.

Vansina lag aan de basis van tijdschriften zoals De Pelgrim en Volk, die echter geen lang leven beschoren waren.

Literaire werken

• De kroon van doornen (1917)
• De tragedie van God en mens (1917-1931)
• De deemstering der zielen (1919-1924)
• Het boek der liefde (1927)
• Het liederboek van Elckerlyc (1938)
• Sage van Kai Roi (1940)
• Philips van Chiëti (1941)
• Liederen van dwaas begeren (1943)
• De Vlaamse primitieven (1949)
• Liefdesgetijden (1950)
• Ontraadselde beelden (1951)
• De zoektocht van Elkerlyc (1958), roman
• Verzameld scheppend werk en essays (6 dln) (1961-1965)

Essays

• Hölderlin (1943, herschreven in 1963)
• Verschaeve getuigt, biografie over Cyriel Verschaeve (1944)
• Pascal (1954)
• Verschaeve getuigt (1956)
• Dostojewski (1964)