Dionizy Tustanowski

Dionizy Józef Tustanowski (ur. 23 maja 1889, zm. 1941 w ZSRR) – major piechoty Wojska Polskiego

Dionizy Tustanowski urodził się 23 maja 1889, w rodzinie Piotra i Teodory z Kumanowskich. Był bratem Jana, Zofii, Joanny i Emanuela.

Po zakończeniu I wojny światowej został przyjęty do Wojska Polskiego. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Został awansowany na stopień kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919, a następnie na stopień majora piechoty ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924. W latach 20. był oficerem 74 Pułku Piechoty w Lublińcu, w którym w 1923 pełnił funkcję p.o. komendanta kadry batalionu zapasowego, a od początku 1924 sprawował stanowisko kwatermistrza do 1925, po czym został dowódcą II batalionu. W 1928 był dowódcą I batalionu w 49 Pułku Piechoty w Kołomyi. W marcu 1929 został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Łask na stanowisko pełniącego obowiązki kierownika referatu I.

W 1934 jako major przeniesiony w stan spoczynku był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr VI jako oficer przewidziany do użycia w czasie wojny i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Czortków.

Przed 1939 pochodził z Zaleszczyk. Był żonaty z Gertrudą z domu Kigele (1893-1977), z którą miał córkę Krystynę (1915-1999).

Podczas II wojny światowej zaginął, według jednej relacji zmarł w lipcu 1941 na obszarze ZSRR w miejscowości Sucha-Bezwodna (Jucho-Bezwodnoje) w obwodzie gorkowskim. Według innej wersji poniósł śmierć w więzieniu w Starobielsku w 1941. Postanowieniem Sądu Grodzkiego w Lublińcu z 1948 został uznany za zmarłego z dniem 9 maja 1947.

• Krzyż Walecznych

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.