Dimitrios Dimadis

Ο Δημήτριος Βασιλείου Δημάδης (Κοκκινοπλός Ελασσόνας, 1887 - Αθήνα, 23 Μαρτίου 1970) ήταν Έλληνας γιατρός και πολιτικός, που υπηρέτησε ως κοινοτάρχης Κατερίνης, βουλευτής Πιερίας επί κυβερνήσεων του Ελευθερίου Βενιζέλου και υφυπουργός Γενικός Διοικητής Κεντρικής Μακεδονίας.

Εκπαίδευση, στρατός και ιατρικό λειτούργημα

Γεννήθηκε στον Κοκκινοπλό Ελασσόνας το 1887, αλλά εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Κατερίνη το 1913. Ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στο Γυμνάσιο της Τσαριτσάνης και μετά στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, παίρνοντας το πτυχίο του με Άριστα.Από το 1917 ως το 1920 ήταν πρόεδρος της Κοινότητας Κατερίνης (όταν η Κατερίνη δεν ήταν ακόμα Δήμος). Πολέμησε στους Βαλκανικούς Πολέμους και έλαβε μέρος στην Μικρασιατική Εκστρατεία ως επίατρος. Για τις υπηρεσίες του παρασημοφορήθηκε δύο φορές.

Πολιτική σταδιοδρομία

Προτομή του Δημητρίου Δημάδη στο Α΄Νεκροταφείο Κατερίνης.

Ήταν στενός συνεργάτης του Ελευθερίου Βενιζέλου και πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Σανατορίου της Πέτρας και στην κατασκευή υδραγωγείου για την ύδρευση της Κατερίνης από τις πηγές της Βρυάζας.

Στις εκλογές του 1920 κατήλθε ως υποψήφιος αλλά δεν εξελέγη βουλευτής, συγκεντρώνοντας 13.350 "ναι" έναντι 17.412 "όχι".

Εξελέγη βουλευτής το 1923, το 1926 με το Κόμμα Εθνικών Φιλελευθέρων (με 2.391 ψήφους), το 1928 και το 1933 με το Κόμμα των Φιλελευθέρων και το 1946, όταν ακόμα δεν είχε συσταθεί ο νομός Πιερίας. Στις εκλογές του 1946 αναφέρεται στον Τύπο της εποχής ως "βουλευτής Θεσσαλονίκης" και εξελέγη με το Συνδυασμό Κόμματος Φιλελευθέρων συγκεντρώνοντας 5.139 ψήφους

Ο Δημάδης διετέλεσε υφυπουργός Γενικός Διοικητής Κεντρικής Μακεδονίας στην κυβέρνηση του Πλαστήρα από τις 7 Μαρτίου 1945 ως την παραίτησή του, στην κυβέρνηση του Πέτρου Βούλγαρη, στις 7 Ιουνίου 1945. Την ίδια περίοδο διετέλεσε και αντιπρόεδρος της Βουλής.

Στις εκλογές του 1952 ο Δημήτριος Δημάδης εξελέγη βουλευτής με την ΕΠΕΚ (και το Κόμμα των Φιλελευθέρων) μαζί με τους Κωνσταντίνο Δημόπουλο και Ελευθέριο Ελευθεριάδη, (στον Τύπο της εποχής, αναφέρεται ως "βουλευτής Κατερίνης"), καθώς ο νομός είχε συσταθεί μόλις μερικά χρόνια πριν, το 1949.

Στις εκλογές του 1956 ήταν ξανά υποψήφιος με τη Δημοκρατική Ένωση, μαζί με τους Ελευθέριο Ελευθεριάδη και Κωνσταντίνο Δημόπουλο, όμως ο συνδυασμός τους δεν εξελέγη, καθώς συγκέντρωσαν 16.941 ψήφους συνολικά. Στις εκλογές εκείνες η ΕΡΕ με το συνδυασμό της πήρε 17.845 ψήφους συνολικά και έτσι εξελέγησαν βουλευτές οι τρεις της υποψήφιοι, Δημήτριος Βακάλης (ή Βακάλογλου), Αλέξανδρος Δεληγιαννίδης και Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου.

Ως βουλευτής μερίμνησε για τις απαλλοτριώσεις και τη διανομή γαιών στους πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία και την αποκατάστασή τους.

Θάνατος και οικογένεια

Το 1914 ο Δημάδης παντρεύτηκε την κόρη της πατριαρχικής οικογένειας Μόσχη, με την οποία έζησε ως τον πρόωρο θάνατό της και απέκτησε οικογένεια (2 κόρες και 1 γιο, τον Βασίλειο Δημάδη, ιατρό-χειρουργό..

Ο Δημήτριος Δημάδης πέθανε σε ηλικία 83 ετών, το 1970 στην Αθήνα και κηδεύτηκε στις 24 Μαρτίου από το μητροπολιτικό ναό της Θείας Αναλήψεως στην Κατερίνη.