Danuta Dąbrowska

Danuta Dąbrowska właściwie Jakoba Blidsztejn (ur. 1925 w Berlinie, zm. 19 kwietnia 2015) – polska historyk i archiwistka żydowskiego pochodzenia, pracownik naukowy Żydowskiego Instytutu Historycznego. Żona dziennikarza Edmunda Gonczarskiego.

Urodziła się w Niemczech w rodzinie lekarskiej jako córka tzw. Żydów wschodnich (w Niemczech jej rodzice prowadzili praktyki lekarskie). Po powrocie rodziców do Polski mieszkała wraz z nimi na warszawskim Żoliborzu. W czasie II wojny światowej przebywała początkowo wraz z matką i ciotką w getcie w podwarszawskiej Falenicy, a następnie ukrywała się po tzw. aryjskiej stronie. Po zakończeniu wojny ukończyła studia w zakresie romanistyki na Uniwersytecie Warszawskim. Pracowała w warszawskim Żydowskim Instytucie Historycznym, gdzie specjalizowała się w badaniach nad dziejami Żydów polskich oraz holocaustem na ziemiach polskich. Była redaktorką między innymi takich publikacji jak Eksterminacja Żydów na ziemiach polskich w okresie okupacji hitlerowskiej (Żydowski Instytut Wydawniczy, Warszawa, 1957), Kronika Getta Łódzkiego. T. 1, Styczeń 1941 - maj 1942 oraz Kronika Getta Łódzkiego. T. 2, Czerwiec - grudzień 1942 (wspólnie z Lucjanem Dobroszyckim), a także tłumaczką materiałów do książki Okupacja i ruch oporu w Dzienniku Hansa Franka 1939-1945. Publikowała również w "Biuletynie ŻIH" oraz ukazującym się w języku jidysz "Bleter far Geszichte".

W wyniku wydarzeń marcowych w 1968 roku wyemigrowała do Izraela. Była wieloletnim pracownikiem naukowym Instytutu Jad Waszem w Jerozolimie. Wspólnie z Abrahamem Weinem i Aharonem Weissem w latach 70.XX wieku opracowała encyklopedię społeczności żydowskich w Polsce pt. "Pinkas hakehillot Polin".