Czesław Chmielewski

Czesław Chmielewski ps. „Rafał” (ur. 11 lipca 1894 w Warszawie, zm. 21 sierpnia 1924 tamże) – kapitan kawalerii Wojska Polskiego.

Był synem Franciszka i Matyldy z Niewińskich. Już będąc uczniem gimnazjum Wojciecha Górskiego w Warszawie brał czynny udział w organizacjach niepodległościowych, należał do Organizacji Młodzieży Narodowej, a następnie Organizacji Młodzieży Niepodległościowej „Zarzewie”, przez pewien czas był kierownikiem tej organizacji w szkole. Należał również do tajnego harcerstwa.

W 1914 roku wstąpił do Związku Walki Czynnej i w lipcu tego roku przeszedł kurs strzelecki w Krakowie, po którym został przydzielony do 4 plutonu Pierwszej Kompanii Kadrowej. Uczestniczył we wszystkich walkach i marszach 1 Pułku Piechoty, potem I Brygady Legionów Polskich, aż do sierpnia 1916 roku. Był dwukrotnie ranny (w bitwie pod Łowczówkiem (w grudniu 1914 roku) i w bitwie pod Konarami (w maju 1915 roku)). Następnie przeszedł do kawalerii, a potem do pracy w POW. Był komendantem POW obwodu kolneńskiego w Okręgu Łomżyńskim. Został aresztowany przez Niemców w lipcu 1917 roku i przebywał w obozach jenieckich w Czersku, Lichtenchorst i w Holzemünden. Zachorowawszy na gruźlicę został zwolniony w 1918 roku. Wrócił do Warszawy, gdzie brał udział w rozbrajaniu Niemców w listopadzie tego roku.

W czasie wojny polsko-bolszewickiej dosłużył się stopnia kapitana.

Zmarł na gruźlicę.

Ordery

Przypisy