Bronisław Kierzkowski

Studiował w latach 1946-47 w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (dzisiaj ASP) w Łodzi u Władysława Strzemińskiego. W latach 1948–1950 w Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Sopocie u Juliusza Studnickiego. Jeszcze w czasie studiów był asystentem. Od roku 1951 studiował w warszawskiej ASP u Eugeniusza Eibischa, gdzie też w 1955 uzyskał dyplom.

Władysław Strzemiński miał największy wpływ na jego poszukiwania artystyczne. W dochodzeniu do własnych rozwiązań, traktował Kierzkowski koncepcje Strzeminskiego jako punkt odniesienia. Na początku jego twórczości pojawiły się kolaże, później zupełnie porzucił farbę i zaczął stosować gotowe materie. Nakładał na obraz plastyczną masę gipsową, w którą wciskał kawałki metalu i blach, drutu i rozmaitych odpadów. Tak powstawały obrazy-przedmioty, nazywane kompozycjami fakturowymi, a później strukturalnymi. Reliefy są najbardziej znaną częścią twórczości Bronisława Kierzkowskiego.

Artysta był także wykładowcą w Zakładzie Światła i Barwy przy warszawskiej ASP i prowadził pracownie malarstwa na Wydziale Sztuk Pięknych UMK w Toruniu. W 1965 roku, po przewodzie w ASP w Warszawie, otrzymał tytuł docenta.

W 1975 przeniósł się do Lublina do Instytutu Wychowania Plastycznego w UMCS. Od 1978 roku pracował na ASP w Warszawie. W 1987 roku otrzymał nominację na profesora.

Prace artysty można napotkać w kolekcjach państwowych i prywatnych: Anglii, Francji, Danii, Szwecji, Niemiec, Szwajcarii, Stanów Zjednoczonych, Japonii oraz Polski.

• Pracownicy nauki i dydaktyki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika 1945–1994. Materiały do biografii (pod redakcją Sławomira Kalembki), Toruń 1995,