peoplepill id: boleslaw-tolloczko
BT
Poland
1 views today
1 views this week
Bolesław Tołłoczko

Bolesław Tołłoczko

The basics

Quick Facts

Places
Gender
Male
Place of death
Warsaw, Masovian Voivodeship, Poland
Age
72 years
The details (from wikipedia)

Biography

Bolesław Tołłoczko (ur. 13 stycznia 1882 w Świadościu koło Kowna, zm. 26 listopada 1954 w Warszawie) – uczony polski, maszynoznawca i energetyk, profesor Politechniki Warszawskiej i Łódzkiej, członek Towarzystwa Naukowego Warszawskiego.

Pochodził z rodziny ziemiańskiej, był synem Edwarda i Marii z Korsaków. Do 1900 roku uczęszczał do gimnazjum we Lwowie, a następnie studiował mechanikę w Szkole Politechnicznej we Lwowie (późniejszej Politechnice Lwowskiej), którą ukończył w 1904 roku na Wydziale Mechanicznym uzyskując dyplom inżyniera mechanika. Jednym z jego wykładowców był Edwin Hauswald. Przez kolejny rok studiował na Politechnice Wiedeńskiej. Po powrocie z Wiednia przez dwa lata był asystentem w Politechnice Lwowskiej w Katedrze Części Maszyn i Kotłów Parowych, następnie do 1910 roku pracował jako inżynier w Hucie Briańskiej w Jekaterynosławiu oraz fabryce maszyn w Kramatorskiej. W 1910 przeniósł się do Sosnowca, gdzie był inżynierem w fabryce „W. Fitzner et K. Gamper”. W latach 1915–1918 był dyrektorem i organizatorem Wyższej Szkoły Realnej w Sosnowcu–Sielcu, w której uczył fizyki.

W 1918 habilitował się w dziedzinie maszynoznawstwa na Politechnice Warszawskiej i został docentem w Katedrze Kotłów Parowych i Maszynoznawstwa tej uczelni; rok później uzyskał nominację na profesora nadzwyczajnego i objął kierownictwo Katedry Maszynoznawstwa, Kotłów i Kreślenia Technicznego (do 1951, z przerwą na lata 1945–1946). Niezależnie od pracy naukowo–dydaktycznej w latach 1921–1924 był inżynierem w warszawskiej fabryce parowozów. W latach 1929–1931 pełnił funkcję dziekana Wydziału Mechanicznego. Mianowany profesorem zwyczajnym w 1936. W 1939 roku został ponownie wybrany dziekanem, lecz nie objął stanowiska z powodu wybuchu wojny. W czasie okupacji prowadził wykłady w kilku warszawskich szkołach technicznych – Szkole Odlewnictwa, szkole Z. Jagodzińskiego, Szkole Budowy Maszyn i Elektrotechniki im. H. Wawelberga i S. Rotwanda, Państwowej Wyższej Szkole Technicznej (1942–1944 wicedyrektor). Razem z innymi profesorami organizował tajne nauczanie pod przykrywką Kursów Kreśleń Technicznych Zenona Jagodzińskiego, umożliwiając studentom kontynuację i kończenie studiów.

Po zakończeniu wojny, 26 czerwca 1945 roku na zaproszenie Bohdana Stefanowskiego przybył do Politechniki Łódzkiej, gdzie został pierwszym dziekanem Wydziału Mechanicznego oraz był organizatorem i kierownikiem Katedry i Zakładu Kotłów Parowych. Prowadził na Wydziale Mechanicznym i Elektrycznym zajęcia i wykłady z przedmiotów: kreślenia techniczne, kotły parowe oraz encyklopedia kotłów parowych. 1 września 1946 powrócił do Politechniki Warszawskiej zostając ponownie dziekanem Wydziału Mechanicznego. W 1949 został członkiem zwyczajnym Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. W 1951 przeszedł na stanowisko kierownika Katedry Kotłów i Encyklopedii Maszyn Parowych, gdzie pracował do końca życia. Wykładał na Politechnice Warszawskiej budowę kotłów parowych i palenisk kotłowych, maszynoznawstwo ogólne, obróbkę metali, podstawy technologii i budowy maszyn.

Specjalizował się w budowie maszyn cieplnych i energetyce cieplnej. W opracowaniu Przemysł kotlarski w Polsce (1920) przedstawił stan polskiego przemysłu kotłowego oraz perspektywy jego rozwoju. Był autorem polskiego słownictwa, dotyczącego kotłów i części maszyn; przygotował również przepisy o obsłudze i ustawieniu kotłów. Przygotował Atlas konstrukcyj kotłów parowych, a także najobszerniejszą monografię poświęconą tej tematyce (Kotły parowe, 1951–1956, 2 tomy). Ponadto opublikował m.in.:

  • Ogólne uwagi o wyborze paleniska (1921)
  • Kotły wysokoprężne (1930)
  • Współczesne paleniska kotłowe (1932)
  • Drogi rozwoju współczesnej budowy kotłów (1934)
  • Rozwój budowy kotłów w ostatnim 60-leciu (1934)
  • Urządzenia do odpopielania spalin kotłowych (1935)
  • Obliczenia krążenia wody w kotłach opłomkowych (1937)
  • Paleniska dla drewna (1938)

Spoczywa na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw. 218-III-11).

Bibliografia

  • Biogramy uczonych polskich, Część IV: Nauki techniczne, Wrocław 1988
  • Ewa Chojnacka, Zbigniew Piotrowski, Ryszard Przybylski (red.): Profesorowie Politechniki Łódzkiej 1945–2005. Łódź: Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej, 2006, s. 266.
  • Aleksander Uklański. Wspomnienia pośmiertne: Bolesław Tołłoczko (1882–1954). „Rocznik Towarzystwa Naukowego Warszawskiego”. 46, s. 291-294, 1983. 
The contents of this page are sourced from Wikipedia article. The contents are available under the CC BY-SA 4.0 license.
Lists
Bolesław Tołłoczko is in following lists
comments so far.
Comments
From our partners
Sponsored
Bolesław Tołłoczko
arrow-left arrow-right instagram whatsapp myspace quora soundcloud spotify tumblr vk website youtube pandora tunein iheart itunes