Bolesław Rowicki

Bolesław Rowicki (ur. 13 kwietnia 1899 w Baltimore, zm. 1940) – kapitan rezerwy piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodnia katyńskiej.

Syn Władysława. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego w 1918. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Dostał się do niewoli, z której zbiegł. Został awansowany na stopień porucznika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 października 1920. Był oficerem 21 pułku piechoty w Warszawie, w 1923 jako oficer służby czynnej, w 1924 jako oficer rezerwy zatrzymany w służbie czynnej, później ponownie jako oficer zawodowy. Został awansowany na stopień kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1932. W 1932 był oficerem 63 pułku piechoty w Toruniu. Z dniem 28 lutego 1935 został przeniesiony do rezerwy z jednoczesnym przydziałem do 40 pułku piechoty we Lwowie. Był naczelnikiem Wydziału Ogólnego Izby Skarbowej we Lwowie w 1939.

Przed 1935 ukończył studia z tytułem magistra. Po wybuchu II wojny światowej, kampanii wrześniowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez funkcjonariuszy NKWD. Na wiosnę 1940 został zamordowany w ramach zbrodnia katyńskiej. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 55/2-54; oznaczony numerem 2491). Został pochowany na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.

• Krzyż Niepodległości
• Krzyż Walecznych
• Złoty Krzyż Zasługi – dwukrotnie (po raz drugi w 1938)

• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Piotr Uzarowicz: My Family's Connection to Katyń (ang.). poloniamusic.com. [dostęp 25 marca 2015].