Bohdan Sołtys

Syn Joachima i Heleny z d. Spława-Nayman. Służbę wojskową rozpoczął w Legionach Polskich. W 1914 r. zgłosił się ochotniczo do Legionów i otrzymał przydział do 2 pułku ułanów. Internowany w Bustia Haza za odmowę przysięgi na wierność monarchii austro-węgierskiej (1917), uciekł z obozu i powrócił do Legionów (1918). Uczestnik wojny polsko-ukraińskiej (w tym walk o Lwów) i polsko-bolszewickiej. Dwukrotnie ranny. Dekretem Naczelnego Wodza L.2641 z dnia 26 lutego 1921 r., za udział w tychże wojnach odznaczony został, jako podporucznik 38 pułku piechoty - Krzyżem Virtuti Militari V klasy. W końcu 1920 r. został odkomenderowany do Raciborza. Uczestniczył w trzecim powstaniu śląskim i walkach pod Górą Św. Anny. Dekretem Naczelnika Państwa i Wodza Naczelnego z dnia 3 maja 1922 r. (L. 19400/O.V.) został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 r. i 1022 lokatą w korpusie oficerów piechoty - pełniąc nadal służbę w 38 pułku piechoty z Przemyśla. W pułku tym służył również przez kolejne lata, zajmując w roku 1923 - 926 lokatę wśród kapitanów, a w roku 1924 - 501 lokatę pośród kapitanów korpusu oficerów piechoty.

Następnie został przeniesiony do 40 pp i oddelegowany (jako oficer nadetatowy) do Batalionu Szkolnego Piechoty Nr 6. Rozporządzeniem Ministra Spraw Wojskowych z dnia 28 października 1926 r. został przydzielony (w korpusie oficerów piechoty) z Batalionu Szkolnego Piechoty Nr 6, z powrotem do 40 pułku piechoty. W dniu 18 lutego 1928 r. został, przez Prezydenta Rzeczypospolitej - Ignacego Mościckiego, awansowany na stopień majora ze starszeństwem od 1 stycznia 1928 r. i 27 lokatą w korpusie oficerów piechoty. Zarządzeniem z dnia 26 kwietnia 1928 r. został przeniesiony (jako oficer nadetatowy 40 pp) do kadry oficerów piechoty, z równoczesnym przydziałem do lwowskiego Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VI na stanowisko referenta. W dniu 5 listopada 1928 r. został przeniesiony służbowo na stanowisko rejonowego komendanta Przysposobienia Wojskowego przy 12 Dywizji Piechoty w Tarnopolu.

Minister Spraw Wojskowych zarządzeniem z dnia 23 grudnia 1929 r. przeniósł majora Bohdana Sołtysa z 12 Dywizji Piechoty do 52 pułku piechoty, na stanowisko dowódcy batalionu. W połowie 1930 roku zajmował 403 lokatę pośród majorów korpusu oficerów piechoty. Od sierpnia 1931 r. był wykładowcą w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie, zajmując na ten czas 23 lokatę w swoim starszeństwie. W roku 1933 nadal wykładał w rembertowskim CWPiech., a na dzień 1 lipca tego roku klasyfikowany był na 261 miejscu wśród majorów korpusu oficerów piechoty. W dniu 7 czerwca 1934 r. został przeniesiony na stanowisko dowódcy II batalionu 67 pułku piechoty detaszowanego w Toruniu. Na dzień 5 czerwca 1935 roku zajmował 205 lokatę wśród majorów piechoty. Awansowany do stopnia podpułkownika z dniem 1 stycznia 1936 r. i 18 lokatą wśród oficerów piechoty, został następnie wyznaczony na stanowisko I zastępcy dowódcy 67 pułku piechoty, które zajmował do 1939 roku.

W ramach przedwrześniowej mobilizacji został dowódcą Ośrodka Zapasowego 4 Dywizji Piechoty, a od 7 września objął dowództwo nowo utworzonego (z rozkazu gen. bryg. Mikołaja Bołtucia) dwubatalionowego pułku Obrony Narodowej (w skład którego weszły Batalion ON „Brodnica” i Batalion ON „Jabłonowo”). Na czele swego oddziału wziął udział w bitwie nad Bzurą. 11 września o godzinie 20.00 objął, z rozkazu dowódcy 4 Dywizji Piechoty, dowodzenie włocławskim 14 pułkiem piechoty. Dotychczasowy dowódca 14 pp, ppłk dypl. Włodzimierz Brayczewski, został bowiem ranny i z powodu pogarszającego się stanu zdrowia nie mógł dalej pełnić swych obowiązków. Poległ 12 września w okolicach wsi Sapy i Strzebieszew, podczas próby zawrócenia rozwijającego się natarcia własnego II batalionu 14 pp (w tym celu wyjechał konno do dowódcy II batalionu, razem z dowódcą kompanii zwiadowców 14 pp - porucznikiem Feliksem Stawickim). Został wówczas ciężko postrzelony w miednicę, a następnie zastrzelony strzałem w głowę przez niemieckiego dywersanta (według relacji por. Stawickiego, ppłk Sołtys został postrzelony z odległości 2 metrów przez Niemców, którzy próbowali wziąć ich żywych do niewoli).

Pochowany został na Cmentarzu Komunalnym w Bielawach. Pośmiertnie awansowany do stopnia pułkownika.

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari
• Krzyż Niepodległości
• Krzyż Walecznych (trzykrotnie)
• Złoty Krzyż Zasługi (za zasługi na polu wyszkolenia wojska)
• Śląski Krzyż Powstańczy (pośmiertnie)

• Zdzisław Ciesielski: Dzieje 14 Pułku Piechoty w latach 1918-1939. Toruń: Wyd. Adam Marszałek, 2008. ISBN 978-83-7441-937-6.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych 1922: załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 1922 r.. Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1922. [dostęp 2017-02-26].
• Rocznik oficerski 1923. Ministerstwo Spraw Wojskowych. Warszawa, 1923. [dostęp 2017-02-26].
• Rocznik oficerski 1924. Ministerstwo Spraw Wojskowych. Warszawa, 1924. [dostęp 2017-02-26].
• Rocznik oficerski 1928. Ministerstwo Spraw Wojskowych. Warszawa, 1928. [dostęp 2017-02-26].
• Rocznik oficerski 1932. Ministerstwo Spraw Wojskowych. Warszawa, 1932. [dostęp 2017-02-26].
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty: dodatek bezpłatny dla prenumeratorów „Przeglądu Piechoty”. 1 lipca 1933 r. Przegląd Piechoty: miesięcznik wydawany przez Departament Piechoty, Sekcję Piechoty Towarzystwa Wiedzy Wojskowej i Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1933. [dostęp 2017-02-27].
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty: dodatek bezpłatny dla prenumeratorów „Przeglądu Piechoty”. 5 czerwiec 1935 r. Przegląd Piechoty: miesięcznik wydawany przez Departament Piechoty, Sekcję Piechoty Towarzystwa Wiedzy Wojskowej i Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1935. [dostęp 2017-02-26].
• portal Genealogia - Stankiewicze z przyjaciółmi. Kawalerowie Orderu VIRTUTI MILITARI. [dostęp 2017-02-26].
• Zbiory Instytutu Józefa Piłsudskiego w Ameryce. Obsada personalna - majorowie; sygnatura 701/1/116 str. 71 poz. 252. [dostęp 2017-02-27].
• Józef Kulczycki: Zarys historji wojennej pułków polskich 1918-1920. 38 pułk Strzelców Lwowskich. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1928. [dostęp 2017-02-27].
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939: stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Księgarnia Akademicka Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w wojsku polskim 1935 - 1939. Warszawa: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 978-83-7188-691-1.
• Igor Kraiński, Jacek Pekról: 14 Pułk Piechoty. Wydawnictwo „Egros”, 1992. ISBN 83-85253-13-0.
• Marian Porwit: Komentarze do historii polskich działań obronnych 1939 roku. Tom 2. Warszawa: Wyd. Czytelnik, 1983. ISBN 83-07-00645-7.
• Apoloniusz Zawilski: Bitwy polskiego września. Tom 2. Łódź: Wyd. Łódzkie, 1989. ISBN 83-218-0817-4.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty opublikowana w „Przeglądzie Piechoty”. Zeszyt 7, lipiec 1930 r. Przegląd Piechoty: miesięcznik wydawany przez Departament Piechoty, Sekcję Piechoty Towarzystwa Wiedzy Wojskowej i Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1930. [dostęp 2017-02-27].
• Zbiory Instytutu Polskiego i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie. 14 pułk piechoty sygn. archiwalna B.I.31/C. [dostęp 2017-02-28].
• portal Bohaterowie1939.pl karta poległego - ppłk Bohdan Sołtys. [dostęp 2017-03-12].
• Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych z lat 1920 - 1937. [dostęp 2016-03-18].
• Słownik biograficzny regionu brodnickiego. Towarzystwo Miłośników Ziemi Michałowskiej. Toruńskie Towarzystwo Kultury. Brodnica - Toruń, 1991. [dostęp 2017-03-26].