Barbara Teige

Barbara Teige (ur. 23 listopada 1919 w Wągrowcu, zm. 20 listopada 2006 w Poznaniu) – kapitan Armii Krajowej, dama Krzyża Srebrnego Virtuti Militari.

Córka Ryszarda Pawłowicza i Marii z domu Maryńskiej, miała czwórkę rodzeństwa. Uczyła się w gimnazjum w Rogoźnie, gdzie założyła drużynę harcerską. W 1938 r. rozpoczęła studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Poznańskiego.

Po wybuchu II wojny światowej podjęła służbę w Związku Walki Zbrojnej w Krakowie. Aby uniknąć dekonspiracji we wrześniu 1940 r. przeniosła się do Sokołowa Podlaskiego. Latem 1944 r., w ramach mobilizacji i przygotowania do wykonania planu „Burza”, znalazła się w Warszawie.

Walczyła w powstaniu warszawskim jako łączniczka dowódcy Batalion „Kiliński” IX Zgrupowania AK, brała m.in. udział w ataku na PAST-ę. Po kapitulacji powstania trafiła do obozu jenieckiego w Lamsdorf a następnie Zethein.

Po uwolnieniu powróciła do Polski, podjęła studia medyczne w Poznaniu. Pracowała jako lekarz zakładowy Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, jako biegła sądowa oraz w poradni dla kombatantów. Wstąpiła do Związku Bojowników o Wolność i Demokrację. Na emeryturę przeszła w 1997 r.

Zmarła 20 listopada 2006 r. w Poznaniu, została pochowana na cmentarzu Junikowskim.

W 1955 r. wyszła za mąż za Karola Teige.

• Krzyż Srebrny Virtuti Militari (1944),
• Krzyż Armii Krajowej (1969),
• Warszawski Krzyż Powstańczy (1982),
• Odznaka Batalionu „Kiliński" (1986).

• Elżbieta Zawacka (red.), Słownik biograficzny kobiet odznaczonych Orderem Wojennym Virtuti Militari, Toruń: Fundacja "Archiwum i Muzeum Pomorskie Armii Krajowej oraz Wojskowej Służby Polek", 2007, s. 45-46, ISBN 83-88693-20-4, OCLC 749775073, Tom III .