Barbara Iglikowska

Barbara Iglikowska, 1. voto Bragińska (ur. prawdopodobnie 15 marca 1908 w Odessie, zm. 18 marca 1995 w Gdańsku) – polska śpiewaczka i pedagożka.

Była uczennicą Państwowego Konserwatorium Muzycznego w Odessie (od 8 roku życia) i Szkoły Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie (kurs fortepianu u Aleksandra Michałowskiego). W 1930 uzyskała dyplom z wokalistyki w Konserwatorium Warszawskim. Jej nauczycielami byli Maria Sankowska i Stefan Belina-Skupiewski. W 1932 zdobyła II nagrodę na I Ogólnopolskim Konkursie Śpiewaczym w Warszawie, dzięki czemu została zaangażowana jako solistka do Opery Warszawskiej. Przed II wojną światową występowała także w Polskim Radiu i na estradach. Od 1949 do 1951 była solistką Opery Poznańskiej, w której śpiewała m.in. partię Berty w Cyruliku sewilskim Gioacchino Rossiniego. W latach 1945–1947 uczyła śpiewu w Gdańskim Instytucie Muzycznym w Sopocie. Od 1947 do 1971 była nauczycielką Państwowej Średniej Szkoły Muzycznej w Gdańsku. Od 1948 do 1994 (z przerwami 1949-1951 i 1974-1976) wykładała w PWSM w Sopocie i Gdańsku, w której prowadziła klasę śpiewu solowego. W latach 1957–1963 pełniła tam funkcję dziekana Wydziału Wokalnego. W 1965 uzyskała stopień docenta, w 1990 – profesora zwyczajnego. Jej uczniami byli m.in. Florian Skulski, Stefania Toczyska, Bożena Porzyńska. Została odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi (1956) i Złotą Odznaką Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków. Została pochowana na cmentarzu Oliwskim w Gdańsku (kwatera 28-20-1).