Barbara Filarska

Urodziła się w rodzinie inteligenckiej (z domu Wąsik). Uczyła się w 16 liceum państwowym na Żoliborzu im. Aleksandry Piłsudskiej. Tam zdała maturę - już w pierwszym roku wojny, na tajnych kompletach.

We wrześniu 1939 roku, rozkazem dostała stopień podporucznika. Przysięgę składała w czerwcu 1942 roku w Komendzie Głównej Obszaru Warszawskiego jako kierowniczka centrali i szyfrantka. Żołnierz Armii Krajowej, uczestniczka Powstania Warszawskiego. Pseudonim - "Bronka" - miała ten sam do końca wojny. Podczas Powstania służyła w tym samym oddziale, w którym została przyjęta.

Po wojnie, po powrocie z obozu w Zeithain (Stalag IV B) trafiła do Muzeum Narodowego. Rychło zaznała represji ze strony SB, po dwóch miesiącach wypuszczono ją z aresztu.

Od czerwca 1945 roku do lipca 1957 roku pracowała w Zbiorach Sztuki Starożytnej Muzeum Narodowego w Warszawie. Pod kierunkiem prof. Marii Bernhard uczestniczyła w pracach związanych z organizacją całej struktury zbiorów starożytnych (inwentarze, magazyny i galerie).

Dyplom magistra filologii w zakresie filologii klasycznej uzyskała w 1947 roku na Uniwersytecie Warszawskim na podstawie pracy o Pauzaniaszu. W latach 1945 - 1968 była uczennicą, a potem współpracownicą prof. dr Kazimierza Michałowskiego - w Dziale Sztuki Starożytnej Muzeum Narodowego w Warszawie i w Zakładzie Archeologii Śródziemnomorskiej PAN. Była uczestniczką polskich wykopalisk w Syrii i Egipcie. Była następnie autorką prac z zakresu szklarstwa starożytnego, dekoracji architektonicznych Palmyry oraz sztuki i architektury wczesnochrześcijańskiej.

Po latach została profesorem Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego i kierownikiem Katedry Historii Sztuki Starożytnej i Wczesnochrześcijańskiej KUL. Była wybitnym archeologiem i historykiem sztuki, współtwórcą Międzywydziałowego Zakładu Badań nad Antykiem Chrześcijańskim, inicjatorką badań nad sztuką antyku chrześcijańskiego w Polsce. Przez długie lata była czynnym członkiem Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, korespondentem Lubelskiego Towarzystwa Naukowego, członkiem Zarządu Sekcji Patrystycznej przy Komisji Nauk Episkopatu Polski.

Odznaczona Medalem Wojska, Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami, Krzyżem Walecznych, Srebrnym Krzyżem Zasługi.

Zmarła w wieku 85 lat. Pogrzeb odbył się 10 września 2007 roku - na Cmentarzu Powązki Wojskowe.

• Historia sztuki starożytnej Grecji, Warszawa: Stołeczny Uniwersytet Powszechny Towarzystwa Wiedzy Powszechnej 1958.
• Szkła starożytne, Warszawa: Muzeum Narodowe 1962.
• Studia nad dekoracjami architektonicznymi Palmyry, Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego 1967.
• Szkło piękne i użyteczne, Warszawa: Państ. Zakł. Wydaw. Szk. 1973.
• Początki architektury chrześcijańskiej, Lublin: TN KUL 1983.
• Początki sztuki chrześcijańskiej, Lublin: Wydaw. TNKUL 1986.
• Archeologia chrześcijańska zachodniej części Imperium Rzymskiego, Warszawa: Wydaw. Akademii Teologii Katolickiej 1999.

• http://www.kul.pl/oldbukul/wystawy/vita_mutatur/2007/filarska/barbara_filarska.htm
• http://www.kul.pl/oldbukul/wystawy/vita_mutatur/2007/filarska/barbara_filarska_publikacje.htm
• Ewa Tatar-Próchniak, Filarska Barbara, "Vox Patrum" 11-12(1991-1992), t. 20-23, 9-15 (Księga pamiątkowa Prof. dr hab. Barbary Filarskiej)
• Księga pamiątkowa w 75-lecie Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Wkład w kulturę polską w latach 1968-1993, red. Marian Rusecki, Lublin 1994, s. 378.
• http://www.kul.pl/prof-dr-hab-barbara-filarska,art_43535.html
• Barbara Filarska w bazie „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI).