Aurelio Aguirre

Comezou os estudos de Dereito na Universidade de Santiago. Foi un home comprometido con Galiza e coas clases desfavorecidas, participando como miliciano no levantamento de 1854 e no banquete de Conxo, celebrado o 2 de marzo de 1856. Tiña grande estima entre os seus contemporáneos galegos e desde moi novo mantivo amizade con intelectuais de corte rexionalista, como Eduardo Pondal, Manuel Murguía ou Rosalía de Castro. Precisamente con esta mantivo unha forte relación amigable e literaria e de feito dedicoulle o soneto Improvisación.

Colaborou na Revista Galaica e gozou dunha enorme popularidade e influencia na súa cidade. Murguía, en Los precursores, afirma: Pertencía a aquel grupo de xenios descontentos e túzaros que nas súas vinte primaveras, e sen ver máis campos cos que rodean a súa cidade, cre coñecer o mundo, ter sufrido grandes desenganos e probado tódalas feles da vida.

Como lle acontecera a máis de un poeta romántico, Aurelio Aguirre morreu moi novo (aos 25 anos de idade) e de forma tráxica: afogouse na praia de San Amaro da Coruña, sen estar claro se a súa morte foi accidental ou un suicidio.

El mesmo comezou a publicación da súa obra poética, que se editaría postumamente co título Ensayos poéticos (1856-1858); tamén escribiu un drama e a narración Risas y lágrimas. A súa obra foi escrita en castelán, agás un poema titulado "Un consello", publicado en 1966 por Xosé María Álvarez Blázquez. En 1901 fíxose unha recompilación de parte dos seus poemas co título Poesías selectas, cun prólogo de Leandro de Saralegui Medina.

Bibliografía

• Rodríguez González, O. (ed.) (2014): Recuerdos de agosto. Obra poética, 1850-1858. Santiago de Compostela: Ed. Alvarellos. ISBN 978-84-89323-55-1.

Outros artigos

• Precursores

Ligazóns externas

• Durán, J. A.: ¿Quién fue en realidad Aurelio Aguirre? (en castelán)
• "El tesoro inédito de Aguirre", artigo en ABC, 1 de maio de 2013 (en castelán).