Augustus Fentener van Vlissingen

Augustus Fentener van Vlissingen (Amsterdam, 23 april 1862 – Bussum, 15 juli 1951) was president van de Hoge Raad der Nederlanden.

Van Vlissingen, lid van de patriciaatsfamilie Van Vlissingen, was een zoon van Simon Paulus Fentener van Vlissingen (1821-1905) en diens tweede echtgenote Adriana Arnoldina Johanna Kalff (1827-1911).

Van Vlissingen studeerde rechten te Amsterdam tussen 1881 en 1885. Hij promoveerde op 9 juli 1885 cum laude op Misbruik van cognossementsexemplaren. Na zijn studie was hij van 1891 tot 1897 advocaat te Amsterdam, waar hij vanaf 1893 ook rechter-plaatsvervanger bij de rechtbank was. In 1897 werd hij benoemd tot rechter bij de Rechtbank Amsterdam en in 1906 tot raadsheer bij het gerechtshof aldaar.

Op 17 maart 1909 werd hij benoemd tot raadsheer bij de Hoge Raad, als opvolger van jhr. mr. S.M.S. de Ranitz (1833-1909). Op 4 december 1924 werd tot vicepresident benoemd en op 5 december 1930 tot president (per 1 januari 1931); hij bleef president tot de inmiddels wettelijk gestelde levensgrens, tot 1 juli 1933.

• Misbruik van cognoscements-exemplaren. Amsterdam, 1891 (proefschrift).
• Verslag van het Centraal College voor de Reclasseering betreffende de herziening van het strafstelsel. 's-Gravenhage, [1927].