Artur Chojecki

Artur Chojecki (ur. 25 czerwca 1880 w Żytomierzu, zm. 21 listopada 1951 w Krakowie) – polski psycholog, językoznawca, poeta, tłumacz, wykładowca Wolnej Wszechnicy Polskiej i Uniwersytetu Lubelskiego.

Syn Tadeusza Chojeckiego, dzierżawcy majątków, i Marii z Iwanowskich, wnuk stryjeczny pisarza Edmunda Chojeckiego. Po ukończeniu gimnazjum w Żytomierzu odbył studia chemiczne na Warszawskim Instytucie Politechnicznym i uzyskał tytuł inżyniera technologa. Potem uzupełniał studia na Uniwersytecie Jagiellońskim, Uniwersytecie w Genewie i w Paryżu. W 1910 roku otrzymał tytuł doktora na podstawie rozprawy Zarys psychologii uwagi. W latach 1912–1915 pracował jako nauczyciel w szkołach średnich w Warszawie, od 1916 do 1918 był zastępcą profesora na Uniwersytecie Warszawskim, w roku akademickim 1918/1919 wykładał psychologię doświadczalną na Uniwersytecie Lubelskim.

Zmarł 21 listopada 1951 roku w Domu Helclów. Pochowany jest na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie.

• Contribution à l′étude de la suggestibilité. Genève: A. Kündig, 1911
• Comparaisen de quelques processus psychiques dans l′hypnose et dans la veille. Genève: A. Kündig, 1912
• O wpływie woli na wahania uwagi. Warszawa, 1915
• Pierwszy wykład psychologji eksperymentalnej na Uniwersytecie Warszawskim. Przegląd Filozoficzny, 1915
• Wiersze. Warszawa: F. Hoesick, 1933
• Język polski, jego poprawność i jego piękno. Kraków, 1946

• Nitsch K. Ś. p. Artur Chojecki. „Język Polski” 1952, s. 86–87
• P.G. Podzwonne Arturowi Chojeckiemu. „Tygodnik Powszechny” 50 (352) z 3.12.1952 s. 4
• Cezary W. Domański: „Chojecki, Artur” W: Cezary W. Domański: Zapomniany inspirator. Théodule Armand Ribot i recepcja jego poglądów psychologicznych w Polsce na przełomie XIX i XX wieku. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2008, s. 303–304. ISBN 978-83-227-2727-0.