Antonis Soupios

Ο Αντώνης Π. Σουπιός (1921 - 1992) ήταν Έλληνας ποιητής.

Ο Αντώνης Σουπιός γεννήθηκε στο Μούδρο της Λήμνου το 1921. Έμαθε τα πρώτα γράμματα στο δημοτικό σχολείο του χωριού του και στο Γυμνάσιο Λήμνου, το οποίο αναγκάστηκε να διακόψει στην Δ΄ τάξη για οικονομικούς λόγους. Από την ηλικία αυτή ρίχτηκε στη βιοπάλη.

Στα χρόνια της γερμανικής κατοχής είχε σημαντική αντιστασιακή δραστηριότητα. Το 1941 οργάνωσε δίκτυο φυγάδευσης Άγγλων και Κυπρίων στρατιωτικών, που είχαν ξεμείνει στη Λήμνο, προς τη Μέση Ανατολή. Στη συνέχεια οργανώθηκε στην ΕΠΟΝ, από τις γραμμές της οποίας έδωσε τον αντιστασιακό του αγώνα. Τρεις φορές κινδύνεψε να εκτελεστεί από τη Γκεστάπο, όταν βρέθηκαν επάνω του επιστολές που αποκάλυπταν τη δράση του. Σώθηκε χάρις στην αυτοθυσία του πατριώτη και φίλου του Παναγιώτη Ζαρρή, ο οποίος εργαζόταν στη γερμανική λογοκρισία.

Υπήρξε στέλεχος του ΚΚΕ, κάτι που πλήρωσε με διώξεις μεταπολεμικά. Το 1951 συνελήφθη και κακοποιήθηκε από τη χωροφυλακή, αν και ήταν πρόεδρος της κοινότητας Μούδρου. Για το σοβαρό αυτό επεισόδιο έγινε επερώτηση στη Βουλή και δημοσιεύτηκε χρονογράφημα στην αθηναϊκή εφημερίδα Φιλελεύθερος από τον ποιητή Κώστα Βάρναλη. Ο Σουπιός ασχολήθηκε με την τοπική αυτοδιοίκηση. Εκλέχτηκε τρεις φορές πρόεδρος της κοινότητας Μούδρου καθώς και πρόεδρος του Συνδέσμου Δήμων και κοινοτήτων Λήμνου.

Εργάστηκε ως δημοσιογράφος στις εφημερίδες "Προοδευτική Λέσβος", "Νέα Λήμνος" και "Λημνιακό Βήμα" γράφοντας άρθρα, σχόλια, χρονογραφήματα κλπ.

Έζησε στο Μούδρο σε όλη του τη ζωή και έχαιρε σεβασμού μεταξύ των συγχωριανών. Πέθανε το 1992.

Ο Αντώνης Σουπιός είχε ποιητικό ταλέντο και πηγαίο χιούμορ. Παρά τις σκληρές συνθήκες που βίωσε, επαγγελματικές και κοινωνικές, έγραφε και δημοσίευε κατά καιρούς λυρικά και σατιρικά ποιήματα σε ποικίλα έντυπα, σε περιοδικά κι εφημερίδες της Λήμνου και της Λέσβου, όπως: "Λήμνος", "Λεσβιακά Χρονικά", "Λεσβιακός Κήρυξ" και στα σατιρικά "Τρίβολος" και "Νέος Μυτιληνιός".

Εξέδωσε τέσσερις ποιητικές συλλογές, που έγιναν ευμενώς δεκτές από την κριτική. Ειδικά τα σατιρικά του ποίηματα θεωρήθηκαν μεταξύ των καλύτερων πανελληνίως. Το 1985 ανακηρύχτηκε επίτιμο μέλος της "Εταιρίας Μελετών Αιγαίου".

1. "Λημνιακά ποιήματα", Αθήνα 1980.
2. "Λημνιακά πουλιά", Αθήνα 1982.
3. "Θυμάρια της Λήμνου. Ποιήματα (Φυσιολατρικά - Ερωτικά - Κοινωνικά - Σατιρικά)", Μυτιλήνη 1984.
4. "Το γέλιο βγήκε... από τη Λήμνο (σατιρικά ποιήματα)", Αθήνα 1986.