Antoni Wereszczyński

Antoni Wereszczyński (ur. 26 września 1878 w Stasiowej Woli w powiecie rohatyńskim, zm. 1 lipca 1948 w Krakowie) – polski prawnik, profesor.

Ukończył Wydział Prawa Uniwersytetu Franciszkańskiego we Lwowie. Uzyskał tytuł naukowy doktora prawa w 1902.

Podczas I wojny światowej w lutym 1918 został jednym ze stu członków Tymczasowej Rady Miejskiej we Lwowie. W listopadzie 1918, podczas obrony Lwowa członek Obywatelskiego Komitetu Narodowego. W niepodległej RP został radnym Lwowa. Od 1922 wykładowca nauk prawnych na Politechnice Lwowskiej, od 1925 profesor nadzwyczajny, od 1931 profesor zwyczajny nauk prawnych PL, wielokrotny dziekan Wydziału Inżynieryjnego. W okresie dwudziestolecia międzywojennego wykładał także na Akademii Handlu Zagranicznego we Lwowie i Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Został członkiem założycielem powołanego w 1938 Stowarzyszenia „Towarzystwo Budowy Panoramy Plastycznej Dawnego Lwowa”. Był członkiem zwyczajnym Kasyna i Koła Literacko-Artystycznego we Lwowie.

W maju 1939 został wybrany rektorem Politechniki Lwowskiej na rok akademicki 1939/1940. Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę, 15 października 1939 usunięty przez okupacyjne władze sowieckie. Po ataku Niemiec na ZSRR z czerwca 1941 w okresie okupacji niemieckiej działał w konspiracyjnym UJK we Lwowie jako wykładowca prawa politycznego, a także wykładał historię dyplomacji na tajnym Studium Dyplomatycznym UJK

Autor m.in. pracy Państwo antyczne i jego renesansy (1934)

Po zakończeniu wojny i przeprowadzce do Krakowa był inwigilowany przez SB PRL.

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1937, „za zasługi na polu pracy naukowej”)
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)

• Jan Draus: Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie 1918-1946. Portret kresowej uczelni. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2007, s. 225-226. ISBN 978-83-7188-964-6.