Antoni Weinert

Antoni Weinert (lub Wejnert; ur. 2 czerwca 1751, zm. 18 czerwca 1850 w Warszawie) – polski flecista i kompozytor pochodzenia czeskiego. Nadworny muzyk króla Stanisława Augusta. Syn Krzysztofa i Anny Anklin urodzony w Lusdorf obecnie Ludvíkov pod Smrkem w księstwie frydlanckim ze stolicą w mieście Frýdlant. W wyniku wojny siedmioletniej jego rodzina utraciła dość znaczny majątek i przeniosła się na pewien czas do Saksonii. W wieku 21 lat Antoni Wejnert został zauważony przez księcia Antoniego Lubomirskiego, podróżującego z Franciszką z Krasińskich. Książę Lubomirski zatrudnia Antoniego Wejnerta do nauki muzyki córki księżnej Franciszki. Po 14 miesiącach księżniczka umiera, a Wejnert przeniósł się w 1774 roku do Warszawy. W 1775 roku został fletrowersistą w orkiestrze teatralnej. W 1778 członkiem kapeli nadwornej. Pracował w niej do 1795, pełniąc w ostatnich latach funkcję dyrektora.

Oprócz tego udzielał prywatne lekcje muzyki przez 8 lat Atanazemu i Edwardowi Raczyńskim. W 1811 brał udział w wykonaniu muzyki kościelnej w kościele księży pijarów. W latach (1824–1830) był nauczycielem śpiewu w konserwatorium w Warszawie. Napisał opery komiczne: "Skrupuł niepotrzebny" (1782), "Donner Wetter, czyli Kapral na werbunku" (1787) i "Diabeł alchemista" (1797/1808?).

• Filip – śpiewak
• Piotr – kompozytor i pianista
• Aleksander Wejnert (1809–1879) – archiwista, historyk
• Józefina – kompozytorka

• Encyklopedia muzyki PWM
• "Encyklopedia powszechna Orgelbranda" 28 tomowa (1862–1869) tom 26, s. 652
• Wejnert Antoni i Wejnert Aleksander. W: Samuel Orgelbrand: S. Orgelbranda Encyklopedja powszechna z ilustracjami i mapami. T. 15: od litery V. do Yvon. 1903, s. 193.
• Wejnert Antoni. W: K. Wł. Wójcicki: Cmentarz Powązkowski pod Warszawą. Warszawa: W Drukarni S. Orgelbranda, 1855, s. 214–217.