Antoni Natanson

Antoni Eryk Natanson (ur. 11 listopada 1862, zm. 9 grudnia 1933) – polski lekarz ginekolog, działacz społeczny, członek Konwentu Polonia, jeden z najwybitniejszych pionierów wolnomularstwa w Warszawie.

Urodził się w rodzinie żydowskiej jako syn bankiera Henryka Natansona (1820-1895) i Amelii May (1837-1897). Miał dwóch przyrodnich braci: Kazimierza Eryka (1853-1935, bankiera i działacza społecznego) i Józefa Eryka (1855-1929, bankiera i działacza społecznego). Miał siedmioro rodzonego rodzeństwa: Marię (1857-1883, żonę Jakuba Natansona), Leontynę (1858, żonę Stanisława Natansona), Władysława Eryka (1860-1862), Michała Eryka (ur. 1861, właściciela ziemskiego), Bronisława Eryka (1865-1905, prawnika, księgarza i wydawcę), Stefana (literata i dziennikarza) i Andrzeja Eryka (1868-1870).

W 1888 ukończył Uniwersytet w Dorpacie. Był jednym z założycieli i skarbnikiem Towarzystwa byłych Wychowanków Uniwersytetu w Dorpacie. Dokształcał się w Anglii i we Francji. Specjalizował się w ginekologii. Powróciwszy do Warszawy w 1896 został ordynatorem oddziału ginekologicznego w Szpitalu Starozakonnym przy ul. Pokornej, który sam organizował i rozwijał, a po przeniesieniu szpitala w 1902 na Czyste pozostawał ordynatorem i nadal rozwijał oddział. Był wiceprezesem Warszawskiego Towarzystwa Ginekologicznego. Wykładał w Szkole Pielęgniarek. Publikował prace z zakresu ginekologii.

Był także wiceprezesem Towarzystwa Kolonii Letnich. Został mistrzem loży wolnomularskiej „Wyzwolenie”.Członek Towarzystwa Kooperatystów założonego w Warszawie przez Edwarda Abramowskiego. Członek powstałego w Warszawie 19 stycznia 1907 żydowskiego komitetu dla współdziałania z komitetem centralnym trzech zjednoczonych stronnictw stojących na gruncie narodowym. Był pracownikiem Komitetu Ofiary Narodowej Tymczasowej Rady Stanu. W okresie I wojny światowej przebywał w Szwajcarii.

W 1928 został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Był żonaty z Zofią Horowic, z którą miał córkę Anielę (ur. 1904).

• Adam Fryszberg. Dr. med. Antoni Natanson (wspomnienie pośmiertne). „Warszawskie Czasopismo Lekarskie”. 3, s. 37, 18 stycznia 1934. 
• Polski Słownik Biograficzny, tom XXII/3, zeszyt 94.
• Kazimierz Reychman: Szkice genealogiczne, Serja I. Warszawa: Hoesick F., 1936, s. 141-147.