Antoni Bogucki

Antoni Bogucki (ur. 18 lipca 1880 w Warszawie, zm. 5 sierpnia 1956 w Sosnowcu) – polski prawnik i adwokat, senator z ramienia BBWR i wicemarszałek Senatu III kadencji, skarbnik Partii Pracy w 1930 roku.

Ukończył siedleckie gimnazjum oraz studia prawnicze w Odessie. Od 1902 uczestniczył w tajnym nauczaniu w Warszawie.

Pracował w sądownictwie, a później adwokaturze warszawskiej, wykładał historię w szkołach średnich i na wyższych kursach handlowych. W latach 1919–1923 wykładał prawo w Szkole Sztabu Generalnego (od 1922 Wyższej Szkole Wojennej) w Warszawie. W 1928 wybrano go na członka Trybunału Stanu. Pełnił funkcję wiceprezesa Naczelnej Rady Adwokackiej.

Założyciel Związku Stowarzyszeń Przyjaciół Wielkiej Warszawy i jego prezes do 1936. W latach 1930–1935 sprawował mandat senatora BBWR III kadencji, od 9 grudnia 1930 był wicemarszałkiem tej izby.

W 1936 zamieszkał w Sosnowcu, gdzie pracował jako notariusz. Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski i jugosłowiańskim Krzyżem Wielkim Orderu św. Sawy.

• Małgorzata Smogorzewska (opr. aut.), Andrzej Krzysztof Kunert (red. nauk.), Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1939. Słownik biograficzny, Tom I, A-D, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 1998, ss. 171-172, ​ISBN 83-7059-391-7​