Antoni Balinger

Antoni Witold Balinger (ur. 13 czerwca 1886 w Szczorsach, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – działacz niepodległościowy, żołnierz Legionów Polskich, major intendent z wyższymi studiami wojskowymi Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Urodził się w rodzinie Benona i Marii z Ejgierdów. W czasie I wojny światowej był oficerem rachunkowym 1 pułku piechoty Legionów Polskich. 1 lipca 1916 roku został mianowany chorążym, a 1 kwietnia 1917 roku – podporucznikiem rachunkowym.

9 listopada 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu majora gospodarczego, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich. Pełnił wówczas służbę w Oddziale IV Sztabu Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 15. lokatą w korpusie oficerów intendentów, a jego oddziałem macierzystym był Departament VII Intendentury Ministerstwa Spraw Wojskowych. W 1923 roku pełnił służbę w Biurze Szefa Administracji Armii w Warszawie. 13 listopada 1923 roku został przeniesiony do Szefostwa Intendentury Dowództwa Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie, które w następnym roku zostało przekształcone w 3 Okręgowe Szefostwo Intendentury. W szefostwie kierował referatem żywnościowym. Później był kierownikiem Rejonu Intendentury w Wilnie i Grodnie. W 1928 roku pełnił służbę w 3 Okręgowym Szefostwie Intendentury w Grodnie, pozostając w kadrze oficerów służby intendentury. Z dniem 30 czerwca 1932 roku został przeniesiony w stan spoczynku. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Grodno.

W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Kozielsku. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Katyniu i tam pogrzebany. Od 28 lipca 2000 roku spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia podpułkownika. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Antoni Balinger był żonaty z p. Łomonowiczówną.

• Krzyż Niepodległości - 9 listopada 1931 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Walecznych (trzykrotnie)
• Złoty Krzyż Zasługi
• Krzyż Kampanii Wrześniowej - pośmiertne 1 stycznia 1986 roku

• Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917). Komenda Legionów Polskich, 1917.
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
• Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
• Antoni Balinger. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2017-12-29].
• Antoni Balinger. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2017-12-29].