Antón Uriarte

Anton Uriarte Cantolla (Donostia, Gipuzkoa, 1949) geografoa da, eta hamarkadak daramatza munduko klimaren historia ikertzen. Geografian doktore egin zen Zaragozako Unibertsitatean; Euskal Herriko Unibertsitatean gai horretako katedradun izan da, eta erretiratua dago orain. Hogeita bost urte eman ditu EHUn irakasle. Aranzadi Zientzia Elkarteko kidea ere bada. Ezaguna da hedabideetan klima aldaketaren teoria ukatuz agertzen delako, IPCC erakundeak plazaratzen duen zientzia komunitatearen iritzi nagusiaren kontra. Uriarteren teoriak kontsentsu zientifikotik urrun izateaz gainera, Euskal Herriko Unibertsitateko hiru irakaslek oinarrigabetzat jo dituzte teoria horiek, eta IPCCren lana babestu; hala ere, Uriarterekin bat datoz hedabideek alarmismoz jokatzen dutela, klima aldaketari buruzko informazioa ez dutela egoki ematen maizegi.

Anton Uriartek esaten du klima aldatzen ari dela eta betidanik aldatu izan dela. Gizakiak aldaketa horretan duen eraginaz dio ez dela esanguratsua eta XX. mendean mundua zertxobait berotu izana ez dela karbono dioxido kopurua igo izanagatik. CO₂-a ez du gai kutsagarritzat, ez delako toxikoa, eta haren onurak azpimarratzen ditu: landareentzat ongarri funtsezkoa da, eta, zenbat eta CO₂ gehiago izan, orduan eta hobea da haientzat.

IPCC Klima Aldaketari Buruzko Gobernu Arteko Taldearen zenbait alderdi kritikatzen ditu: IPCCk ereduetan hutsegiteak egiten ditu, eta oker aztertzen du lurzoruaren erabilera aldaketak kliman izan duen eragina.

Anton Uriartek dio hedabideek larritasuna hedatu dutela eta klima aldatzeak eragin ditzakeen arazoak puztu egin dituztela. Ez dutela azpimarratzen dagoen ziurtasun falta, ez dutela berri onik ematen eta ez dituztela azpimarratzen kontraesanean direnak (esaterako, hotz boladak eta Antartikoaren izotz eremua ez txikitu izana). Haren ustez, interes jokoak daude horren atzean.

Energia nuklearraren aurka dago, arriskutsua delako, eta erregai fosilen aldekoa da. Bereziki, harrikatzaren alde hitz egiten du, munduan hobekien banatua eta ugariena den gaia delako eta merkea delako. Frackinga edo haustura hidraulikoa ere ongi ikusten du. Energia berriztagarrietan, haize errotak eta eguzki plakak kritikatzen ditu, toki handia behar dutelako, garestiak direlako eta haien funtzionamendua kontrolatzen zaila delako.

Berotegi efektua duten gasei dagokienez, haren ustez, gas horiek baretu egiten dituzte muturreko fenomeno meteorologikoak. Muturreko fenomeno horietaz dio ez direla ugaritu urakanak eta ez dagoela frogarik esateko ugarituko direla. Bestaldera, uste du klima epeltzea onerako litzatekeela Lurreko bizitzarako, planeta epelduz gero euri gehiago eginen lukeelako. Kyotoko Protokoloa ez du ongi ikusten, eta Europako politikariak horretaz nola aprobetxatu diren eta zer ondorio ekarri dituen salatzen du. Nuklearra bultzatzen duten indarrek ere protokolo horren alde egiten dutela dio.

CO2 izeneko blogean idazten ditu bere gogoetak gai horren inguruan, gaztelaniaz.

Uriarteren hipotesiei egiten zaizkien kritikak

Uriarteren hipotesiari hainbat kritika egiten zaizkio:

• Uriartek ez ditu bere lanak aldizkari espezializatuetan argitaratu, eta, horrenbestez, haren lanek ez dute espezialisten kritika gainditu. Halako aldizkarietan argitaratzeko, ezinbestekoa da froga ondo oinarrituak aurkeztea eta metodo zientifikoari zorrotz jarraitzea; Uriartek bezala liburu bat edo blog bat argitaratzeko, aldiz, ez dago inolako eskakizun zientifikorik.
• Uriartek bere ustez berotze globalaren kontrakoak diren datuak ematen ditu, Antartika hoztea, kasu; baina IPCCren teoriaren kontrakoa ez da datu hori: izan ere, IPCCk dio mundu osoko batez besteko tenperatura igoko dela epe ertain eta luzera (eta hala gertatzen ari da), ez du ukatzen toki eta garai jakin batzuetan jaitsi egingo dela. Gainera, IPCCk dio klima aldaketaren eraginez muturreko fenomenoak gertatuko direla, hala nola garaiz kanpoko ezohiko hozte handiak. Uriartek datu batzuk gaizki aipatzen ditu, eta ondo aipatzen dituenak IPCCren teoriaren aldekoak dira, ez kontrakoak.
• Uriartek bere blogean ez du iruzkinik egiteko aukerarik ematen. Bloga erabiltzen du bere teoria azaltzeko bide nagusitzat, baina eztabaidarako lekurik ez du uzten (2007a baino lehenago bai, uzten zuen).

• Lurreko klimaren historia, Eusko Jaurlaritza, 2009, 395 orri. ISBN 978-84-457-3059-1.
• Ozono: la catástrofe que no llega, Donostia : Tercera Prensa DL, 1995, 204 orri. ISBN 84-87303-28-5.
• El régimen de precipitaciones en la costa NW y N de la península Ibérica, Donostia : CAP, 1983, 549 orri. ISBN 84-7231-929-6.

• CO2 bloga