Quick Facts
Biography
Aniela Urbanowicz z d. Reicher (ur. 1899 w Sosnowcu, zm. 1988 w Warszawie) – działaczka społeczno-polityczna.
Życiorys
Urodziła się w 1899 w Sosnowcu, w rodzinie przemysłowców żydowskich Reicherów. Była córką Stanisława Reichera i Marii z Perlmutterów. Jej bratem był wybitny polski anatom prof. Michał Reicher. Była żoną Stefana Urbanowicza, znanego adwokata i działacza ludowego, obrońcy w procesie brzeskim. Miała dwie córki Halinę i Ewę.
W 1934 Aniela wraz z rodziną przeprowadziła się z Ożarowa do Warszawy, do willi na ul. Klonowej. Jej dom rodzinny – Dworek Reicherów oraz dom w Juracie stały się wówczas jedynie domami letniskowymi. Po wojnie ponownie zamieszkała w domu rodzinnym w Ożarowie – willa na ul. Klonowej została skonfiskowana przez ówczesne władze. Nie trwało to jednak długo, gdyż dzięki protekcji Józefa Cyrankiewicza (ukrywała go w czasie okupacji) otrzymała przydział na dwupokojowe mieszkanie z kuchnią na Nowym Świecie w Warszawie.
W 1945 organizowała Dom Matki i Dziecka w Słupsku, którym do 1949 kierowała. Współzałożycielka i działaczka warszawskiego Klubu Inteligencji Katolickiej. Współpracowała z miesięcznikiem „Więź”.
Na początku lat sześćdziesiątych Aniela Urbanowicz „odkryła” Taizé dla Polski. Po stracie najbliższych w obozach koncentracyjnych, całym sercem przyjęła przesłanie pojednania płynące z burgundzkiego wzgórza i gorąco zachęcała młodych do wsłuchiwania się w nie. Pierwsze w Polsce wiadomości o Wspólnocie pojawiają się na łamach „Tygodnika Powszechnego” w jej tekście z 1961 pt. „Taizé, klasztor protestancki”. Aniela Urbanowicz opisała swoje wrażenia z wizyty na burgundzkim wzgórzu. Do Taizé trafia przypadkowo, w czasie pobytu we Francji w 1960. Potem przez lata korespondowała z Bratem Rogerem, doskonale rozumiejąc się w kwestii bezwarunkowego pojednania chrześcijan. Władysław Bartoszewski wspomina:
| „ | (...)ks. Zieja założył na terenie ówczesnej strefy sowieckiej w Niemczech (dziś po stronie polskiej) dom dla samotnych matek, przyjmując do niego zarówno Polki, jak i Niemki, często ofiary gwałtów, młode, osamotnione i bezradne. Pomagała mu p. Aniela Urbanowicz, która straciła męża w obozie koncentracyjnym, nieletnią córkę w Oświęcimiu, a sama, ze starszą córką, działała w konspiracji w czasie wojny. Miała więc szczególne „prawo” do balastu nienawiści, ale pomagała nieszczęśliwym Niemkom. | ” |
W latach 1957–1968 wspomagała pracę klubu poselskiego „Znak”. W 1975 Wspólnota Taizé przyznała jej nagrodę pojednania im. M. Ghandiego. Zmarła w grudniu 1988 w Warszawie. Była ostatnią z rodu Reicherów właścicielką dworku w Ożarowie Mazowiecki. W Sosnowcu, z którego pochodziła, jest ulica jej imienia.
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Portret Anieli Urbanowicz na stronie sosnowieckiefakty.pl. [dostęp 2013-08-20].
- O Anieli Urbanowicz we wspomnieniach Pani Chmielewskiej. [dostęp 2013-08-20].