Andrzej ZrodoD

Andrzej Środoń (ur. 23 listopada 1908 w Stanisławowie, zm. 9 listopada 1998 w Krakowie) – polski paleobotanik, prof. dr. Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim, równocześnie od 1933 był stypendystą w Biurze Delegata Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Narodowego ds. ochrony przyrody. W 1936 obronił pracę magisterską i został starszym asystentem w Instytucie Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Uczestniczył w kampanii wrześniowej, a po jej upadku przez Węgry i Francję przedostał się do Wielkiej Brytanii, gdzie służył w polskich formacjach wojskowych, urlopowany od 1943 do 1945 był pracownikiem naukowym School of Botany w University of Cambridge. Po powrocie do kraju ponownie związał się zawodowo z Uniwersytetem Jagiellońskim, w 1946 został adiunktem, rok później uzyskał tytuł doktora nauk, a w 1955 profesora nadzwyczajnego, w tym samym roku został docentem. Dwa lata później objął stanowisko kierownika Zakładu Paleobotaniki Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz uczestniczył w wyprawie na Spitsbergen. Od 1961 był kierownikiem Zakładu Paleobotaniki Instytutu Botaniki Polskiej Akademii Nauk (do 1978), w 1962 został profesorem zwyczajnym. Pomiędzy 1965 a 1978 zajmował stanowisko zastępcy dyrektora ds. naukowych Zakładu Paleobotaniki. Od 1971 przez czternaście lat redagował Acta Palaeobotanica, w 1967 został członkiem korespondencyjnym, a w 1976 członkiem rzeczywistym Polskiej Akademii Nauk, od 1972 przez sześć lat przewodniczył krakowskiemu oddziałowi Polskiego Towarzystwa Botanicznego, od 1980 był członkiem honorowym tego towarzystwa. W 1978 przeszedł w stan spoczynku, Pozostawił ponad 120 publikacji naukowych, w tym ok. 60 prac naukowych, z których przeważająca część dotyczy historii roślinności czwartorzędu, wiele z nich stworzył wspólnie z Kazimierą Mamakową.

Odznaczenia

Bibliografia

Linki zewnętrzne