Andrzej Szajkowski

Andrzej Maria Szajkowski (ur. 4 czerwca 1938 w Warszawie) – polski prawnik, profesor nauk prawnych, specjalizujący się w prawie cywilnym, handlowym i własności przemysłowej, emerytowany profesor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.

W latach 1961–1962 studiował w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, w 1967 ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim. W 1974 obronił na Uniwersytecie Śląskim pracę doktorską Strona w postępowaniu w sprawie o udzielenie patentu napisaną pod kierunkiem Michała Staszkowa. Od 1975 był pracownikiem Instytutu Nauk Prawnych PAN. Tam w 1983 otrzymał stopień doktora habilitowanego na podstawie pracy Wynalazki wspólne. Aspekty prawne. W 1992 otrzymał tytuł profesora nauk prawnych. W latach 1992–1999 kierował w INP PAN Zespołem Polskiego i Europejskiego Prawa Prywatnego, w latach 1997–1999 był dyrektorem Instytutu. Od 1995 pracował równocześnie na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie w latach 1995–2009 kierował Katedrą Prawa Handlowego.

Od 1996 był członkiem Zespołu do Spraw Spółek Handlowych przy Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Cywilnego (pozostali członkowie: Stanisław Sołtysiński, Janusz Szwaja (do 1999), Andrzej Szumański (od 1999), w ramach którego w 1997 i 1999 przedstawiono dwa projekty Kodeksu spółek handlowych. W latach 2000–2002 był przewodniczącym Rady Legislacyjnej przy Prezesie Rady Ministrów.

Jest autorem m.in. prac: Postępowanie w sprawie udzielenia patentu (1974), Patent europejski (1974), Udzielanie ochrony patentowej (1979), Wynalazki wspólne. Aspekty prawne (1982), Prawo spółek handlowych (pięć wydań w latach 1995–2005 – współautor Monika Tarska), współautorem komentarzy do Kodeksu handlowego (1994–1996) i Kodeksu spółek handlowych (2002), redaktorem tomu Prawo wynalazcze w ramach Systemu prawa własności intelektualnej (1990 – z Januszem Szwają).

Był odznaczony Krzyżem Kawalerskim (1990) i Krzyżem Oficerskim (2001) Orderu Odrodzenia Polski.