Andrzej Gelberg

Andrzej Gelberg, właśc. Leon Andrzej Gelberg (ur. 25 grudnia 1945 we Lwowie) – polski dziennikarz.

Ukończył w 1970 studia na Wydziale Maszyn Roboczych i Pojazdów Politechniki Warszawskiej. Pracował w warszawskim Przedsiębiorstwie Komunikacji Samochodowej i biurze projektowym. Od 1973 do 1981 pełnił funkcję zastępcy i następnie redaktora naczelnego pisma "Technika Motoryzacyjna".

W 1980 został członkiem "Solidarności", zakładał jej struktury w Wydawnictwie Czasopism Technicznych Sigma-NOT. Po wprowadzeniu stanu wojennego zwolniony z pracy, krótko pozostawał w ukryciu. W latach 1982–1989 był zatrudniony w redakcji biuletynu dziennikarskiej spółdzielni pracy.

Publikował w tym okresie w prasie podziemnej, m.in. w ramach redakcji pisma "Karta" (jako Edward Kortal), także w "Tygodniku Wojennym" i "Tygodniku Mazowsze". Organizował i kierował Programem 3 Radia "Solidarność". W 1986 pod pseudonimem Edward Poliński wydał książkę Póki żyjemy. Pod koniec lat 80. pełnił funkcję szefa biura w Komitecie Obywatelskim. Od 1991 do 2002 pracował jako dziennikarz, a od 1992 redaktor naczelny "Tygodnika Solidarność", kierował też spółką Tysol.

Był później doradcą prezydenta m.st. Warszawy Lecha Kaczyńskiego i wykładowcą w Wyższej Szkole Dziennikarskiej im. M. Wańkowicza. W okresie 2002–2007 był prezesem zarządu Miejskiego Przedsiębiorstwa Taksówkowego; w latach 2007–2008 był prezesem PW Rzeczpospolita, w 2008 został zastępcą redaktora naczelnego "Gazety Bankowej".

W latach 2002–2006 z ramienia Prawa i Sprawiedliwości sprawował mandat radnego sejmiku mazowieckiego.

Należy do Polskiego Związku Brydża Sportowego (był wicemistrzem Polski w tej dyscyplinie). W 2006 odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi dla rozwoju niezależnego dziennikarstwa i wolnych mediów w Polsce, za działalność na rzecz przemian demokratycznych, za osiągnięcia w pracy w "Tygodniku Solidarność".

• Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności

• Andrzej Gelberg – strona prywatna