Quick Facts
Biography
Ο Ανδρέας Φυτράκης (1910-2002) ήταν Έλληνας θεολόγος και καθηγητής πανεπιστημίου.
Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε το 1910 στο Βαφέ Αποκορώνου Χανίων. Το 1928 άρχισε να φοιτά στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από όπου αποφοίτησε τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1932. Την επόμενη περίοδο, μέχρι το 1937, εργάστηκε ως βοηθός στο Θεολογικό Σπουδαστήριο και έπειτα συνέχισε τις σπουδές του στην Γερμανία, στα πανεπιστήμια Μονάχου και Βερολίνου. Αποφοίτησε το 1942, επέστρεψε στην Ελλάδα και το 1945 υπέβαλε στη Θεολογική Σχολή Αθηνών την διδακτορική του διατριβή με τίτλο «Η πίστις του Μεγάλου Κωνσταντίνου κατά τα τελευταία έτη της ζωής αυτού».
Το 1945 διορίστηκε στο Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, αναλαμβάνοντας αρχικά μέχρι το 1950 τη θέση του Τμηματάρχη Θρησκευτικών και έπειτα μέχρι το 1953 αυτή του Διευθυντή Θρησκευμάτων. Παράλληλα, από το 1946 είχε εκλεγεί υφηγητής Αγιολογίας, Υμνολογίας και Παλαιογραφίας στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Δίδαξε επίσης Χριστιανική και Βυζαντινή Αρχαιολογία, καθώς και Επιγραφική, ενώ το 1955 εξελέγη τακτικός καθηγητής. Διετέλεσε δύο φορές κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής Αθηνών κατά τα ακαδημαϊκά έτη 1960-1961 και 1967-1968 και πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών κατά το ακαδημαϊκό έτος 1974-1975. Κατά τη διάρκεια της πρυτανείας του εισηγήθηκε και ίδρυσε το Κέντρο Σιναϊτικών Μελετών στη Θεολογική Σχολή, όπου συγκεντρώθηκαν μικροταινίες με σιναϊτικούς κώδικες. Αποχώρησε από το Πανεπιστήμιο Αθηνών το 1977.
Την περίοδο 1958-1961 διετέλεσε, επίσης, Γενικός Διευθυντής της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος. Απεβίωσε στην Αθήνα το 2002.
Έργο
Συμμετείχε, εκπροσωπώντας την Εκκλησία της Ελλάδος, σε αρκετά διεθνή συνέδρια και συνελεύσεις. Μεταξύ αυτών, το Α΄ Συνέδριο Ορθοδόξου Θεολογίας (1936), το Θ΄ Διεθνές Βυζαντινολογικό Συνέδριο (1953), η Γ΄ Γενική Συνέλευση του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών και το Α΄ Διεθνές Κρητολογικό Συνέδριο (1961).
Συνέγραψε επίσης έργα θεολογικού περιεχομένου. Μεταξύ των σημαντικότερων:
- Αι κοινωνικαί ιδέαι του Κλήμεντος του Αλεξανδρέως (1935)
- Η πίστις του Μεγάλου Κωνσταντίνου κατά τα τελευταία έτη της ζωής αυτού (διδακτορική διατριβή, 1945)
- Το Ποιητικόν έργον Γρηγορίου του Ναζιανζηνού (1964)
- Η θέσις και η αποστολή της Ελληνικής Ορθοδόξου Εκκλησίας εις την σημερινήν Δυτικήν Ευρώπην (1984)
Το 1994 δώρησε την βιβλιοθήκη του στο Πανεπιστήμιο Κρήτης.