Alojzy Pawelec

Alojzy Pawelec (ur. 29 stycznia 1886 w Marklowicach Dolnych, zm. 18 sierpnia 1972 w Katowicach) – lekarz, śląski działacz polityczny, poseł na Sejm Śląski i wieloletni senator II RP (III, IV i V kadencji).

Studiował medycynę na uniwersytetach w Greifswaldzie, Wrocławiu, Dreźnie i Lipsku, gdzie doktoryzował się w 1913. Po powrocie na Śląsk dyrektorował sanatorium gruźliczemu w Sokołowsku (Goerbersdorf).

Zaangażowany politycznie po stronie polskiej, wziął udział w II i III powstaniu śląskim. Po 1922 pracował jako lekarz w Wodzisławiu Śląskim.

Początkowo związany ze śląską chadecją. W 1926 przeszedł na stronę sanacji, zostając posłem NChZP na II Sejm Śląski (1930). Później piastował mandat senatora BBWR i OZN III, IV i V kadencji (w tej ostatniej z nominacji prezydenckiej). W 1938 wybrano go wicemarszałkiem Senatu z ramienia OZN. Od lutego 1938 był prezesem OZN na Górnym Śląsku.

W czasie okupacji niemieckiej przebywał we Francji, skąd powrócił do Polski w 1946. Przeprowadził się ze Śląska Górnego na „odzyskany” Dolny, nadal pracując jako lekarz. Od 1950 do 1962 był ordynatorem szpitala w Szczawnie k. Jeleniej Góry.

Imieniem Alojzego Pawelca nazwano Wojewódzki Szpital Chorób Płuc w Wodzisławiu Śląskim.

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1938)

• Henryk Rechowicz, Sejm Śląski 1922-39, Katowice 1971
• Bogdan Cimała, Paweł Porwoł, Wacław Wieczorek, Wypisy do dziejów Rybnika i Wodzisławia Śląskiego, Opole 1985
• Piotr Hojka, Wodzisław Śląski i ziemia wodzisławska w czasie II wojny światowej, Wodzisław Śl. 2011