Aloïs Sledsens

Aloïs Sledsens, (Antwerpen, 24 april 1907 - aldaar, 30 januari 1979), was een Belgisch politicus voor de CVP.

Tijdens zijn lange bestuursperiode is Borgerhout sterk van uitzicht veranderd. Vele gebouwen, vooral in het oudere gedeelte van de gemeente, lagen na de Tweede Wereldoorlog in puin ten gevolge van de V1- en V2-aanvallen op Antwerpen. Onder impuls van het gemeentebestuur werden puin en krotten opgeruimd en waar nodig vervangen door nieuwe straten en wijken. Vooral in extra-muros (het gedeelte buiten de spoorweg die Borgerhout in twee delen opdeelt) zijn tijdens de periode 1958 tot 1964 70 straten heringericht en 15 nieuwe aangelegd. Reeds vroeg werd rekening gehouden met fietsers en de drukste straten werden dan ook al van fietspaden voorzien. Burgemeester Sledsens werd dan ook telkens moeiteloos herkozen.

Tijdens zijn laatste bestuursperiode (1965-1970) veranderde het uitzicht van de gemeente drastisch, zowel verkeerstechnisch als sociologisch. Borgerhout werd een belangrijk knooppunt op de Ring rond Antwerpen, met de aansluiting naar de Boudewijnsnelweg naar Duitsland (huidige E313). Om het gebrek aan arbeidskrachten voor die grootscheepse werken op te vangen, werd massaal beroep gedaan op Noord-Afrikaanse "gastarbeiders", vooral uit Marokko. Dit was meteen de aanvang van de immigratieproblematiek in de gemeente en daarbuiten. In deze veranderde wereld was geen plaats meer voor politici als Aloïs Sledsens en hij trok zich dan ook terug uit de politiek.

Alois Sledsens zetelde gedurende 30 jaar in de Belgische Senaat. Op nationaal vlak heeft hij nooit deelgenomen aan een regering. Mogelijk houdt dit verband met zijn standpunten als flamingantisch politicus. Zo protesteert hij reeds in 1954 tegen Franstalige teksten op een uitnodiging van de Koninklijke Vlaamse Academie. Hij is één van de vroege voorstanders van een autonome Vlaamse vleugel binnen de toen nog nationale CVP. Zijn tussenkomsten in de Senaat hielden dan ook vaak verband met staatshervorming en taalkwesties, maar ook met landbouw en verkeer.

Hij maakte ook deel uit van De Groep van Acht, een lobby-groep binnen de Vlaamse leden van de CVP. Deze groep werd opgericht op aansturen van de krant De Standaard. Deze krant maakte op vraag van de groep de publieke opinie warm voor besluitvorming in het belang van de Vlaamse Beweging. Die werd zowel door de krant als door de betrokken politici fel verdedigd, maar deze laatsten konden in het kader van hun unitaire partij niet altijd openlijk voor hun opinie uit komen.

Op het einde van zijn parlementaire carrière, in de periode december 1971-maart 1974, had hij als gevolg van het toen bestaande dubbelmandaat ook korte tijd zitting in de Cultuurraad voor de Nederlandse Cultuurgemeenschap, die op 7 december 1971 werd geïnstalleerd en de verre voorloper is van het Vlaams Parlement.