Alicja Kargulowa

Alicja Kargulowa (ur. 2 czerwca 1936 w Majdanie Starym, w gminie Wojsławice) – polska pedagog, andragog i poradoznawca, profesor zwyczajny na Uniwersytecie Zielonogórskim, twórca pojęcia „poradoznawstwo”.

W 1950 ukończyła szkołę podstawową w rodzinnej miejscowości, a w 1954 liceum pedagogiczne w Chełmie. Od 1954 do 1958 nauczała w szkole podstawowej w Kukawce, pełniąc też obowiązki jej dyrektora. W latach 1957–1959 studiowała zaocznie w Studium Nauczycielskim w Lublinie i dziennie w Studium Nauczycielskim w Gdańsku (fizyka). Od 1959 do 1962 studiowała pedagogikę na Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku, gdzie uzyskała tytuł magistra (praca Niektóre wiadomości z życia dorosłych w podręczniku matematyki kl. III pod kierunkiem prof. Kazimierza Sośnickiego). W następnych latach pracowała jako pedagog we wrocławskim oddziale TPD i w poradni wychowawczo-zawodowej tamże.

Doktoryzowała się w 1975 z pedagogiki (praca Poradnictwo wychowawcze a środowiskowe i organizacyjne uwarunkowania jego funkcjonowania pod kierunkiem prof. Romany Miller), po czym wykładała na Uniwersytecie Wrocławskim (Instytut Pedagogiki). Była kierownikiem Pracowni Poradnictwa. Organizowała i kierowała Studium Doktoranckim Pedagogiki i Psychologii, studiami podyplomowymi Szkoła Kontaktów Interpersonalnych, a także była członkiem senackiej komisji ds. rozwoju młodej kadry.

Habilitowała się w 1985 (praca Poradnictwo jako wiedza i system działań. Wstęp do poradoznawstwa). W latach 1986–1989 była wiceprzewodniczącą Rady Naukowej Centralnego Ośrodka Metodycznego Poradnictwa Psychologiczno-Pedagogicznego w Warszawie. W 1998 opublikowała pracę Przeciw bezradności. Nurty, opcje, kontrowersje w poradnictwie i poradoznawstwie, uzyskując tytuł profesora. Od 1999 do 2006 nauczała w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Zielonej Górze (potem Uniwersytecie Zielonogórskim). Od 2006 do 2016 była nauczycielem akademickim w Dolnośląskiej Szkole Wyższej we Wrocławiu.

Do jej głównych zainteresowań naukowych należy poradnictwo, w tym m.in. wychowawczo-zawodowe, rodzinne, prawne, językowe, rolnicze, metodyczne, psychologiczne i pedagogiczne. Kierowała m.in. wlatach 1979–1995 ogólnopolskim seminarium naukowym pt. Poradnictwo we współczesnym społeczeństwie. Wydała pięć monografii autorskich poświęconych zagadnieniom poradnictwa i opublikowała około dwieście artykułów z tej tematyki. Redagowała lub współredagowała dziewiętnaście prac zbiorowych poświęconych poradnictwu. Powołała do życia i redagowała naukowe, dwujęzyczne polsko-angielskiego czasopismo „Studia Poradoznawcze – Journal of Counsellogy” (od 2012 ukazały się cztery numery, a pismo było na liście czasopism punktowanych Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego).

Wypromowała ośmiu doktorów, z których trzech habilitowało się (m.in. Bożena Wojtasik i Elżbieta Siarkiewicz). Opracowała programy studiów pedagogicznych (specjalność – poradnictwo) w Instytucie Pedagogiki na Uniwersytecie Wrocławskim i w Instytucie Pedagogiki Społecznej na Uniwersytecie Zielonogórskim. Opracowała program i uruchomiła studia podyplomowe Szkoła Kontaktów Interpersonalnych na Uniwersytecie Wrocławskim, którymi kierowała w latach 1997–1999. Opracowała również program i uruchomiła studia doktoranckie z pedagogiki i psychologii na Uniwersytecie Wrocławskim którymi kierowała w latach 1997–1999. Była współzałożycielką Naukowego Towarzystwa Poradoznawczego i członkiem Akademickiego Towarzystwa Andragogicznego (miała tu godność członka honorowego), European Society for Vocational Designing and Career Counselling, Stowarzyszenia Doradców Szkolnych i Zawodowych oraz Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego. Była też członkiem rad naukowych następujących czasopism: „Studia Poradoznawcze”, „Edukacja Dorosłych” i „Counseling Giornale Italiano di Ricerca e Applicazioni”.

Otrzymała następujące odznaczenia i nagrody:

• Medal Komisji Edukacji Narodowej,
• Złoty Krzyż Zasługi,
• nagrody Rektora Uniwersytetu Wrocławskiego za badania naukowe (1989, 1990, 1991, 1993, 1995, 1997),
• nagroda Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki (indywidualna, III stopnia za badania naukowe w 1987),
• nagroda indywidualna Ministra Edukacji Narodowej i Sportu za podręcznik akademicki O teorii i praktyce poradnictwa. Odmiany poradoznawczego dyskursu (2005),
• nagroda European Society for Vocational Designing and Career Counselling za wybitne osiągnięcia w badaniach nad poradnictwem (2016),
• Kobieta Roku 1999 American Biographical Institute Board of International Research.

• wykaz publikacji – dostęp 9.8.2019