Alfred Ohanowicz

Alfred Ohanowicz (ur. 31 marca 1888 we Lwowie, zm. 21 marca 1984 w Poznaniu) – polski prawnik cywilista, profesor, senator (1930–1935), działacz społeczności ormiańskiej.

Urodził się we Lwowie w zamożnej, szlacheckiej rodzinie polskich Ormian. 3 kwietnia 1888 został ochrzczony w obrządku ormiańsko-katolickim w katedrze ormiańskiej we Lwowie. Ukończył szkoły średnie w Złoczowie i Lwowie. W 1910 uzyskał tytuł doktora praw na Uniwersytecie Lwowskim i opublikował swoją pierwszą monografię pt. Ciężary państwowe duchowieństwa w Polsce w drugiej połowie XV i początkach XVI wieku. W latach 1910–1919 pracował w Prokuratorii Skarbu, później Prokuratorii Generalnej RP we Lwowie. Brał czynny udział w obronie Lwowa w 1918.

Od czerwca 1919 stał na czele Katedry Prawa Cywilnego Uniwersytetu Poznańskiego. W latach (1928–1933) członek Trybunału Kompetencyjnego. W latach 1930–1935 był senatorem III kadencji z ramienia BBWR. We wrześniu 1939 aresztowany przez hitlerowców. W latach 1940–1944 przebywał w Warszawie, uczestnicząc w tajnym nauczaniu. Od 1945 wykładał prawo cywilne na Uniwersytecie Jagiellońskim.

W latach 1945–1960 dziekan Wydziału Prawa Uniwersytetu Poznańskiego (przemianowanego w 1955 na Uniwersytet im. Adama Mickiewicza). W 1965 uzyskał tytuł doktora honoris causa tej uczelni.

W 1928 został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Filister honorowy Korporacji Masovia.

W latach 1958–1981 redaktor naczelny „Ruchu Prawniczego, Ekonomicznego i Socjologicznego” (następnie od 1982 r. honorowy przewodniczący komitetu redakcyjnego).

Został pochowany na Cmentarzu Junikowo w Poznaniu.

• Współwłasność w prawie prywatnym austriackim (1916)
• Niesłuszne wzbogacenie (1956)
• Zbieg norm w polskim prawie cywilnym (1963)
• Zobowiązania. Część szczegółowa (1956 i rozszerzone w 1964)

• Ohanowicz, Alfred (1888-1984). Biblioteka Narodowa. [dostęp 2015-12-01].