Aleksandr Miedynski

Aleksandr Iwanowicz Miedynski, ros. Александр Иванович Медынский (ur. w 1890 r. w Winnicy, zm. 18 października 1969 r. w Montmorency pod Paryżem) – rosyjski wojskowy (podpułkownik), działacz emigracyjny, dowódca Kozackiej Brygady Konnej „Białoruś”, oficer Kozackiego Stanu, a następnie komendant 1 Kozackiej Szkoły Junkierskiej podczas II wojny światowej.

W 1910 r. ukończył korpus kadetów w Kijowie, następnie konstantynowską szkołę artyleryjską w Sankt Petersburgu. Brał udział w I wojnie światowej. W 1918 r. wstąpił do nowo formowanych wojsk Białych. Doszedł do stopnia podpułkownika. W połowie listopada 1920 r. wraz z wojskami Białych został ewakuowany z Krymu do Gallipoli. Na emigracji zamieszkał w Paryżu. Był członkiem emigracyjnych organizacji rosyjskich. W 1938 r. wszedł w skład komisji rewizyjnej Zjednoczenia Kadetów – Kijowian. W 1943 r. brał udział w formowaniu kozackich oddziałów wojskowych w służbie niemieckiej. Od poł. marca do czerwca 1944 r. na okupowanej Białorusi dowodził Kosaken-Reiter-Brigade "Weißruthenien". Po jej rozwiązaniu wstąpił do Kozackiego Stanu. W lutym 1945 r. w stopniu pułkownika objął funkcję komendanta 1 Junkierskiej Szkoły Kozackiej w składzie Kozackiego Stanu. Po kapitulacji Kozaków przed Brytyjczykami wraz z pozostałymi wojskowymi Kozackiego Stanu został wydany Sowietom. Po procesie skazano go na karę wieloletniego pobytu w łagrach. W 1956 r. został wypuszczony na wolność, po czym wyjechał do Francji.

Biografia Aleksandra I. Miedynskiego (ros.)

• Aleksandr W. Okorokow: Мемуары власовцев. 2011.