Aleksander Winiarski
Quick Facts
Biography
Aleksander Winiarski, ps. „Zemsta” (ur. 26 lutego 1890 w Brodach, zm. ?) – podpułkownik łączności Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się 26 lutego 1890 w Brodach, w rodzinie Antoniego i Joanny Ludwiki z Łomnickich. Należał do V Polskiej Drużyny Strzeleckiej w Czortkowie. Odbył służbę w c. i k. armii oraz ćwiczenia w rezerwie tuż przed I wojną światową. Przez sześć lat pełnił służbę pocztowo-telegraficzną. 3 sierpnia 1914 w Krakowie został wcielony do Oddziału Telefonicznego Oddziałów Strzeleckich. Następnie służył w oddziale telefonicznym jednego z pułków piechoty I Brygady Legionów Polskich
. 1 marca został wcielony do cesarskiej i królewskiej Armii. Do 1 listopada 1918 służył w c. i k. Pułku Piechoty Nr 56.15 lipca 1919 jako podoficer byłych Legionów Polskich został mianowany z dniem 1 czerwca 1919 podporucznikiem w służbie łączności. Służył wówczas w baonie telegraficznym Dowództwa Okręgu Generalnego Warszawa. W 1920, w czasie wojny z bolszewikami dowodził kompanią telegraficzną ciężką nr I. 1 czerwca 1921, w stopniu porucznika, pełnił służbę w kompanii telegraficznej lokalnej DOGen. Warszawa, a jego oddziałem macierzystym był I baon zapasowy telegraficzny. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 87. lokatą w korpusie oficerów łączności, a jego oddziałem macierzystym był 1 pułk łączności. W latach 1923–1924 był przydzielony z macierzystego pułku do Szefostwa Łączności Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie. Później został przeniesiony do pułku radiotelegraficznego w Warszawie i przydzielony do 1 Okręgowego Szefostwa Łączności. 18 lutego 1928 został awansowany na majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 i 13. lokatą w korpusie oficerów łączności. W lipcu 1929 został przydzielony do 21 Dywizji Piechoty Górskiej w Bielsku na Śląsku na stanowisko szefa łączności. Na stopień podpułkownika został awansowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1939 i 2. lokatą w korpusie oficerów łączności, grupa techniczna. W marcu 1939 pełnił służbę w Kierownictwie Zaopatrzenia Wojsk Łączności w Warszawie na stanowisku kierownika referatu odbioru i nadzoru technicznego.
W czasie kampanii wrześniowej walczył na stanowisku dowódcy łączności 39 Dywizji Piechoty. Dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu VII A Murnau
. Po uwolnieniu z niewoli wrócił do kraju i został zarejestrowany w jednej z rejonowych komend uzupełnień. W 1948 został przeniesiony w stan spoczynku.W 1925 ożenił się, miał dwie córki: Hannę Marię (ur. 23 września 1926) i Barbarę Ludwikę (ur. 26 marca 1930).
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 5913
- Krzyż Niepodległości – 12 marca 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”
- Krzyż Walecznych
- Złoty Krzyż Zasługi – 10 listopada 1928 „w uznaniu zasług położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaka Pamiątkowa Więźniów Ideowych
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
- Winiarski Aleksander. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.72-6688 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-02-18].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Aleksander Winiarski. Kadrówka łączności. „Przegląd Łączności”. 8 (151–152), sierpień 1938. Warszawa: Dowództwo Wojsk Łączności MSWojsk.
- Ludwik Głowacki: Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939. Wyd. 2. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1986. ISBN 83-222-0377-2.
- Zbigniew Wiśniewski: Wojska łączności w latach 1914–1920. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1994. ISBN 83-87103-44-6.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
Linki zewnętrzne
- Żołnierze Niepodległości. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2021-03-16].
- Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2022-03-16].