Aleksander Broda

Aleksander Broda (ur. 17 lipca 1899 w Wąsowie, zginął 5 września 1939 w okolicach Krośniewic) – żołnierz armii niemieckiej, powstaniec wielkopolski, podoficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej. Kawaler Orderu Virtuti Militari.

Urodził się w Wąsowie w rodzinie Józefa oraz Aleksandry z Kandulskich. Absolwent szkoły ludowej.W 1917 powołany został do armii niemieckiej. W grudniu 1918 wstąpił do oddziałów powstańczych i walczył w powstaniu wielkopolskim. W 1919 został żołnierzem 1 Dywizji Strzelców Wielkopolskich. Tam awansowany na stopień kaprala.

W szeregach 2 pułku strzelców wielkopolskich walczył na froncie polsko-bolszewickim. Pod Słonimiem dostał się do niewoli, skąd po ucieczce wrócił do jednostki. Za udział w walkach został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu „Virtuti Militari” Po wojnie został awansowany do stopnia tytularnego sierżanta.Od 1935, zwolniony z wojska, prowadził w Krotoszynie restaurację. W 1939 powołany powtórnie do wojska. Walczył w szeregach 56 pułku piechoty. Zginął wskutek bombardowania przy szosie Kutno-Kłodawa.Pochowany został prawdopodobnie na cmentarzu w Krośniewicach.

Żonaty z Zofią z Nochelskich, miał syna Eugeniusza (ur. 1928) i Zdzisława (1932) oraz córkę Mirosławę (1930).

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 2406)

• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.