Quick Facts
LibraBiography
Aleksander Franciszek Bieniecki, ps. „Łodzia” (ur. 15 października 1893 w Kaliszu, zm. przed 16 października 1944) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.
Życiorys
Urodził się w Kaliszu, jako syn Franciszka Józefa. Do Wojska Polskiego został przyjęty z byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. 1 czerwca 1921 pełnił służbę w Dowództwie Okręgu Generalnego Warszawa, a jego oddziałem macierzystym był 1 Pułk Piechoty Legionów. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 608. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Później został przeniesiony do 14 Pułku Piechoty we Włocławku i przydzielony do Oddziału III Sztabu Generalnego na stanowisko kierownika referatu. Później został przydzielony do Biura Ogólno-Organizacyjnego Ministerstwa Spraw Wojskowych. 23 grudnia 1927 został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z pozostawieniem na dotychczas zajmowanym stanowisku. 2 listopada 1928 został powołany do Wyższa Szkoła Wojenna w Warszawie, w charakterze hospitanta kursu 1928/30. Z dniem 1 listopada 1930, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera dyplomowanego, został przeniesiony do 2 Pułku Piechoty Legionów w Sandomierzu na stanowisko dowódcy I batalionu, detaszowanego w Staszowie. W październiku 1932 został przydzielony do 2 Dywizji Piechoty Legionów w Kielcach na stanowisko szefa sztabu. 17 stycznia 1933 został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1933 i 9. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W czerwcu 1933 został przeniesiony do stacjonującego w tym samym garnizonie 4 Pułku Piechoty Legionów na stanowisko zastępcy dowódcy pułku. Z dniem 31 maja 1934 został przeniesiony w stan spoczynku.
Na przełomie 1942 i 1943 objął obowiązki szefa Oddziału II Sztabu Komendy Okręgu Lublin Armii Krajowej.
Pułkownik Bieniecki był żonaty z Jadwigą. Na początku października 1944 oboje zostali zatrzymani przez funkcjonariuszy NKWD i osadzeni na zamku lubelskim. Ze sprawozdania generała Iwana Sierowa do Ławrientija Berii datowanego 16 października 1944 wynika, że pułkownik Bieniecki i jego żona Jadwiga zostali zastrzeleni bez wyroku sądowego, na rozkaz Stanisława Radkiewicza. Zbrodnia miała być popełniona prawdopodobnie w lesie pod Jastkowem.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Walecznych
- Medal Niepodległości (25 stycznia 1933)
- Srebrny Krzyż Zasługi (10 listopada 1925)
- Medal Zwycięstwa („Médaille Interalliée”)
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1920.
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ireneusz Caban, Zygmunt Mańkowski. Struktura terytorialna, organizacyjna, obsada personalna oraz kryptonimy lubelskiego okręgu Armii Krajowej. „Rocznik Lubelski”. 8, 1965. Lublin: Polskie Towarzystwo Historyczne. ISSN 0080-3510.
- Zofia Leszczyńska: Ginę za to co najgłębiej człowiek ukochać może: członkowie organizacji niepodległościowych na Lubelszczyźnie skazani na karę śmierci przez sądy wojskowe (1944–1955). Lublin: Wydawnictwo Test, 1998. ISBN 978-83-7038-018-2.
- Piotr Stawecki: Oficerowie dyplomowani wojska Drugiej Rzeczypospolitej. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1997. ISBN 83-04-04390-4.