Aleksander Antoni Le Brun

Aleksander Antoni Le Brun (ur. 12 maja 1803 w Warszawie, zm. 3 czerwca 1868 tamże) – polski lekarz, chirurg.

Od 1840 był naczelnym lekarzem szpitala Dzieciątka Jezus, następnie został profesorem Akademii Medyko-Chirurgicznej oraz Szkoły Głównej w Warszawie. Zasłynął jako jeden z pierwszych chirurgów, którzy zastosowali chloroform i eter jako środek znieczulający podczas operacji. W 1847 założył wspólnie z Natansonem i Helbichem pierwsze czasopismo lekarskie w Królestwie Kongresowym, „Tygodnik Lekarski”, w którym umieścił z biegiem lat około 80 artykułów.

Obronił doktorat na Sorbonie z pracy poświęconej kołtunowi polskiemu. Jako wszechstronny i uzdolniony manualnie chirurg, z innowacyjnym podejściem do medycyny, przeprowadził pomyślnie sporo operacji przypadków bardzo trudnych.

Wprowadził też sporo innowacji w szpitalu, nietypowych na tamte czasy: np. utworzenie osobnej sali operacyjnej zamiast przeprowadzania operacji w samych pokojach szpitalnych, stworzył ambulatorium przyszpitalne, wprowadził codzienne wizyty lekarzy i zobowiązaniem do zapisywania obserwacji klinicznych w kartach chorego które były umieszczone na łóżkach.

Był też pionierem rynolaryngologii i otolaryngologii, gdy w XIX wieku te specjalności były dopiero w początkowej fazie rozwoju, także zasłużył się w tych dziedzinach jako wybitny chirurg.

Pochowany na Starych Powązkach w Warszawie (kwatera 157-1-1/2/3).

1. Marek Durakiewicz. Aleksander Antoni Le Brun (1803–1868). „Acta Angiol.”. No. 4. Vol. 13, s. 180–4, 2007. Via Medica. ISSN 1234-950X. 
2. Andrzej Kierzek. Aleksander Antoni Le Brun (1803–1868) a rynolaryngologia. „Otorynolaryngologia”. 4 (1), s. 25–30, 2005. Oficyna Wydawnicza MEDITON. ISSN 1643-658X.