Aleksa Ivić

Aleksa Ivić (Buđanovci, 23. decembra 1881. – Beograd, 23. novembra 1948.), jugoslovenski istoričar. Profesor na Pravnom fakultetu u Subotici. Istoriju i slavistiku studirao u Beču kod poznatih stručnjaka Vatroslava Jagića i Konstantina Jiričeka. Doktorirao 1905. godine. Po završetku studija ostao je u Beču pet godina. Godine 1910. izabran je za zastupnika (poslanika) u Hrvatskom saboru, te iste godine odlazi u Zagreb. Od 1912. god. radi u Zemaljskom arhivu u Zagrebu. PoslePrvog svetskog rata predaje jugoslovensku diplomatsku i političku istoriju na Pravnom fakultetu u Subotici. Iskazao se kao predan arhivski istraživač i istoričar Srba u Habzburškoj monarhiji. Izdao je dosta građe vezane za Srbe iz bečkih arhiva. Najznačajnije mu je delo Istorija Srba u Vojvodini, objavljeno 1929. godine.

• Seoba Srba u Hrvatsku i Slavoniju, prilog ispitivanju srpske prošlosti tokom 18. i 17. veka, Sremski Karlovci 1909.
• Austrija prema ustanku Srba pod Milošem Obrenovićem, Zagreb 1917.
• O srpskom i hrvatskom imenu, Beograd 1922.
• Iz doba Karađorđa i sina mu kneza Aleksandra, Beograd 1926.
• Rodoslovne tablice srpskih dinastija i vlastele, Novi Sad 1928.
• Istorija Srba u Vojvodini, Novi Sad 1929.

• Enciklopedija Jugoslavije, četvrti tom Hil-Jugos (1960. god.), članak napisao Jovan M. Milićević.
• Elektronski katalog Narodne biblioteke Srbije.
• Mala Enciklopedija Prosveta - Opšta Enciklopedija (A-LJ). Izdavačko preduzeće "Prosveta", Beograd 1959.