Albrecht Braunschweig

Pochodzenie

Rodzice

Albrecht z Brunszwiku-Wolfenbüttel był synem Ferdynanda Albrechta II z Brunszwiku-Lüneburga oraz Antoniny Amalii Braunschweig-Blankenburg, a zatem po obu rodzicach potomkiem niemieckiego rodu królewskiego – Welfów. Jego matka była siostrą Szarloty Krystyny (żony zmarłego za młodu carewicza Aleksego) i równocześnie siostrą austriackiej cesarzowej Elżbiety Krystyny – żony Karola VI Habsburga. Tak więc Albrecht był przez swoją matkę kuzynem cara Piotra II Romanowa i przez siostrę ojca kuzynem cesarzowej Marii Teresy Austriackiej.

Rodzeństwo

Rodzice Albrechta mieli w sumie 15 dzieci, on sam zaś był ich dziesiątym szóstym synem:

1. najstarszy brat Karol – kolejny książę Brunszwiku
2. Antoni Ulryk – generalissimus carskiej armii, ojciec cara Ivana VI
3. Elżbieta – żona króla Prus Fryderyka II
4. Ludwik – feldmarszałek Austrii, kapitan generalny i regent Holandii, wybrany książę Kurlandii
5. August (zmarł jako niemowlę)
6. Fryderyka Albertyna (1719–1772)
7. Ferdynand – feldmarszałek pruski
8. Luiza – żona młodszego brata Fryderyka II i matka późniejszego króla Fryderyk Wilhelm II Pruskiego
9. Zofia – żona księcia Sachsen-Coburg-Saalfeld Ernesta Fryderyka.
10. Albrecht – pruski generałmajor
11. Szarlotta Krystyna Luiza (1725–1766) – dziekanka ewangelickiego klasztoru żeńskiego w Quedlinburgu
12. Teresa – przełożona świeckiego klasztoru w Gandersheim
13. Julianna – żona króla Danii Fryderyka V
14. Frydryk Wilhelm – (zmarł jako niemowlę)
15. Fryderyk Franciszek pruski generał-major.

Kariera wojskowa

Jako pośledni syn księcia brunszwickiego Albrecht nie mając większych szans na sukcesję rodzinnych włości jeszcze jako nastolatek rozpoczął karierę wojskową. Jego wyśmienite powiązania rodzinne ułatwiły mu awansy oraz błyskotliwą choć krótką karierę. W roku 1738 objął stanowisko kapitana w regimencie grenadierów gwardii brunszwickiej dowodzonym wówczas przez jego starszego brata Ferdynanda. U jego boku wziął udział w walkach przeciw Turkom na Bałkanach. W październiku 1743 roku został mianowany kapitanem konnej gwardii królewskiej w Danii, a w 1744 uzyskał zezwolenie, by przyłączyć się na ochotnika do angielskiej armii generała Wade’a walczącej w Niderlandach. Tam awansował szybko do rangi podpułkownika. W styczniu 1745 opuścił służbę duńską, by przejść oficjalnie do armii pruskiej. Tutaj objął dowództwo 39 regimentu fizylierów w randze generała-majora idąc w ślad za swoim starszym bracie Ferdynandzie. Pułk ten stacjonowany był wówczas w Neustadt in der Neumark. 4 czerwca 1745 na czele tegoż regimentu wziął udział w zwycięskiej bitwie pod Hohenfriedebergiem, a następnie pod Soor, gdzie poległ trafiony trzema kulami 30 września 1745.

Po jego śmierci dowództwo pułku przejął jego młodszy brat, Fryderyk Franciszek. Ciało zmarłego generała sprowadzono do ojczystego Brunszwiku i pochowano 19 października 1745 w tamtejszej katedrze z inicjatywy najstarszego jego brata Karola, panującego księcia Brunszwiku.

• Balthasar König, Anton: Biographisches Lexikon aller Helden und Militairpersonen. Tom 1
• Spehr, Ludwig Ferdinand: „Albrecht von Braunschweig” w: Allgemeine Deutsche Biographie 1 (1875), s. 264–265