Adolf Jan Łazor

Urodził się 17 czerwca 1888. W 1909 ukończył C. K. Gimnazjum z wykładowym językiem polskim w Przemyślu.

Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego 1 listopada 1918 jako oficer byłej armii austro-węgierskiej z zatwierdzeniem stopnia porucznika ze starszeństwem z 1 maja 1916. Rozkazem z 19 lutego 1919 został przydzielony do D. O. W. Przemyśl. Został awansowany do stopnia majora uzbrojenia ze starszeństwem z 1 czerwca 1919. W 1923 jako oficer nadetatowy Okręgowego Zakładu Uzbrojenia X służył w Centralnym Składzie Uzbrojenia nr 5 w Przemyślu. W 1928 był oficerem Instytutu Techniki Uzbrojenia. Został awansowany do stopnia podpułkownika uzbrojenia ze starszeństwem z 1 stycznia 1931. W 1932 był drugim oficerem Centralnej Szkole Zbrojmistrzów. Do 1939 pełnił w tej placówce stanowisko dyrektora nauk.

Zmarł 31 grudnia 1950 i został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.

Jego żoną była Cecylia z domu Halpern, a ich dziećmi byli Krystyna (1926-2016) i Jerzy (1929-2003).

• Medal Niepodległości (1931).

• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.