Adolf Ignacy Skarbek-Malczewski

Adolf Ignacy Skarbek-Malczewski z Malczewa herbu Abdank (ur. 18 czerwca 1813, zm. 29 maja 1887), syn Hipolita.

Podczas powstania listopadowego, jako podporucznik – adiutant polowy, został odznaczony 2 czerwca 1831 Złotym Orderem Virtuti Militari.

Przyjacielem Adolfa był Teofil Lenartowicz, który w zamian za przesłaną mu ziemię z pól bitewnych, na jego cześć napisał:

Dajże mi swoją prawicę poczciwą,

A wiesz, żeś łez mi napędził swym darem.

Tą garstka ziemi, którąś w polu szarem

Zebrał dla brata nad ojczystą niwą.

Bógże ci zapłać... Pójdzie ta do trumny,

Pójdzie z tułaczem, gdy ciało ochłodnie,

I z tej ja garstki ziemi będę dumny,

Żem ją na piersiach moich nosił godnie...

Jego pierwszą żoną była Jadwiga Sobeska, drugą Pelagia Katarzyna Radzimińska h. Lubicz. Dziadkiem Adolfa był Ignacy Skarbek-Malczewski, zaś prapradziadkiem – Stanisław Malczewski (1668-1735).

Prawdopodobnie od 1846 jego ojciec Hipolit, posiadał majątek Kruchowo powiat gnieźnieński.

Podczas powstania wielkopolskiego w 1848 roku, był komendantem ułanów w Nowym Mieście (obóz nowomiejski).

• Marek J.Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego, (dostęp 1 września 2011 r.)
• Polski Słownik Biograficzny 16650: t. 19 s. 275 MALCZEWSKI Adolf Ignacy (1813-1887) powstaniec 1830 i 1848
• Polski Słownik Biograficzny t. 19 str. 275: psb.16650.1