Adile Jacques Mulle de ter Schueren

Adile Jacques Marie Ghislain Mulle de ter Schueren (Tielt, 12 juni 1857 - Brussel, 19 september 1932) was een Belgisch senator.

Zoon van Adile Eugène Mulle de ter Schueren en van Marie-Caroline Coghen, trouwde Mulle met Louise Calmeyn (1859-1932) en ze kregen een zoon en een dochter. Zijn vader was in de Belgische erfelijke adel opgenomen en hijzelf verkreeg in 1913 de titel baron, overdraagbaar bij eerstgeboorte.

Gepromoveerd tot doctor in de rechten aan de Katholieke Universiteit Leuven, werd hij advocaat en eigenaar in Pittem. Hij werd verkozen tot provincieraadslid van West-Vlaanderen, een mandaat dat hij vervulde van 1891 tot 1919.

Op 30 september 1919 werd hij katholiek senator voor het arrondissement Roeselare, in vervanging van de overleden Maurice van der Bruggen. Hij bleef dit mandaat echter pas een zestal weken vervullen. Op 16 november 1919, bij de eerste naoorlogse wetgevende verkiezingen, was zijn senatorschap al voorbij.

Adile Mulle de ter Schueren was:

• voorzitter van de teken- en bouwkundige school van Tielt,
• voorzitter van het Leerwerkhuis in Tielt,
• bestuurslid van de Burgerlijke Godshuizen van Tielt,
• voorzitter van het Beschermcomité voor werkmanswoonsten in het arrondissement Tielt,
• erevoorzitter van de Handboogmaatschappij De Vrede,
• voorzitter van de Conferentie van Sint-Vincentius à Paulo in Tielt.

• Paul VAN MOLLE, Het Belgisch Parlement, 1894-1972, Antwerpen, 1972.
• Luc SCHEPENS, De provincieraad van West-Vlaanderen, 1836-1921, Tielt, 1976.
• Oscar COOMANS DE BRACHÈNE, État présent de la noblesse belge, Annuaire 1995, Brussel, 1995.