Adamantios Karamourtzounis

Ο Αδαμάντιος Καραμουρτζούνης (1906 - ?) ήταν Έλληνας φιλάνθρωπος, γνωστός σαν "φίλος των φτωχών" (αντιπρόσωπος στην Ελλάδα της "διεθνούς ενώσεως φιλανθρώπων") και ακτιβιστής υπέρ τους, γεννημένος στη Χαλκίδα το 1906, ο οποίος έδρασε κυρίως τη δεκαετία του ’60. Έμπορος μηχανημάτων και ανταλλακτικών στον Πειραιά, με την ανθρωπιστική του δράση βοήθησε πολλές πτωχές οικογένειες βασισμένος σε δημόσιες δωρεές (εράνους) τις οποίες οργάνωνε σε κεντρικά σημεία της Αθήνας με άμεσο τρόπο. Συγκεκριμένα είχε τοποθετήσει μεγάλα κιβώτια εν είδει «κουμπαράδων» πλησίον πολυσύχναστων σημείων ή και έξω από δημόσια κτίρια κλπ μέσα στα οποία οι ενδιαφερόμενοι έριχναν τον οβολό τους «υπέρ των φτωχών». Οι δραστηριότητες αυτές πραγματοποιούνταν συνήθως κάθε Κυριακή έξω από Ιερούς Ναούς, μετά τη Θεία Λειτουργία. Από τα χρήματα που συγκέντρωνε οργάνωνε συσσίτια και κοινωφελείς εκδηλώσεις, εκδρομές σε Μονές, ενώ τροφοδοτούσε όσες οικογένειες είχαν ανάγκη οικονομικής στήριξης κι ακόμη, χρηματοδοτούσε ο ίδιος τη λειτουργία αρκετών κρατικών εκπαιδευτικών μονάδων και ιδρυμάτων, όπως δημοτικά σχολεία, παρθεναγωγεία κλπ. Με τον τρόπο αυτό, ο Καραμουρτζούνης, κατά πολλούς αμφιλεγόμενος, είχε, περίπου, αντικαταστήσει το Κράτος, στον τομέα της Πρόνοιας. Παρά την ανθρωπιστική του δράση, ο Καραμουρτζούνης, λόγω και της άγνοιας κάποιων νόμων, αντιμετώπισε πολλά προβλήματα με τη δικαιοσύνη. Χαρακτηριστικά, αναφέρονται σε εφημερίδες της εποχής, παραπομπές του σε διάφορες δίκες, για διάφορες κατηγορίες, όπως για φοροδιαφυγή, παραχώρηση προς πώληση δασικών εκτάσεων, παράνομων εράνων κλπ. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων ο Καραμουρτζούνης απαλλάχθηκε των κατηγοριών, ωστόσο, στο φύλλο της εφημερίδας "Μακεδονία" με ημερομηνία 19 Μαΐου 1974, σελ. 3 ("Εις Μάνδραν Αττικής τέσσερα άτομα επώλησαν ως οικόπεδα δασικήν έκτασιν. Θα δικασθούν εις Βόλον την 12ην Ιουνίου") αναφέρεται ότι ήταν κρατούμενος στις φυλακές Κορυδαλλού. Τον Οκτώβριο του 1963 ο Καραμουρτζούνης ίδρυσε πολιτικό κόμμα, σε σκοπό τη συμμετοχή του στις επικείμενες εκλογές. Τη δεκαετία του '70 εργάσθηκε ως κτηματομεσίτης στην πόλη των Ιωαννίνων, ενώ συχνά αναλάμβανε τη μεταφορά καρδιοπαθών στο εξωτερικό, προκειμένου να τους χορηγηθεί χειρουργική θεραπεία, καλύπτοντας εκείνος το κόστος.