Quick Facts
Biography
Adam Wyrębowski (ur. 19 grudnia 1882 w Warszawie, zm. 5 lutego 1952 tamże) – polski duchowny rzymskokatolicki, pierwszy Naczelny Kapelan Policji Państwowej (w latach 1920–1927), poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej I kadencji (1922–1927), proboszcz parafii św. Katarzyny w Warszawie w latach 1928–1952.
Życiorys
Adam Wyrębowski był synem Adama i Julianny z domu Podgórskiej. Ukończył gimnazjum i w 1905 roku seminarium duchowne w Warszawie. Następnie – Akademię Duchowną w Petersburgu w 1909 roku. W latach 1919–1916 pracował jako pedagog w Łodzi. W 1914 roku założył, wraz z Leopoldem Skulskim i T. Sułowskim, tajną organizację „Zjednoczenie”, z ramienia której pracował w 1916 roku w sekretariacie Koła Międzypartyjnego w Warszawie.
W 1917 roku był członkiem Zjednoczenia Narodowego.
Od 1919 roku był członkiem Rady Miejskiej m.st. Warszawy. W latach 1919–1920 wraz z księciem Kazimierzem Lutosławskim redagował tygodnik „Sprawa”. Założył też wtedy Towarzystwo Pracy Katolickiej. W 1920 roku był członkiem Rady Obrony Stolicy u Obywatelskiego Komitetu Obrony Państwa.
Od roku 1920 do 29 listopada 1927 roku był Naczelnym Kapelanem Policji Państwowej. Piastował również stanowisko prefekta szkół średnich w Warszawie. Pełnił funkcję prezesa Towarzystwa Rozwoju Życia Narodowego w Polsce. Od 1925 roku był generalnym kapelanem Stowarzyszenia Straż Narodowa. Był również członkiem zarządu Związku Kół Księży Prefektów, patronem katolickiego Związku Polek.
W 1922 roku został posłem na Sejm I kadencji z Klubu Chrześcijańsko-Narodowego.
W latach 1928–1952 był proboszczem parafii św. Katarzyny w Warszawie. Przed wojną wykupił działkę i dwór służewski, przeznaczając je na miejscowy dom opieki. Stworzył przy parafii ośrodek kulturalny, stowarzyszenie katolickie grupujące zarówno młodzież, jak i starszych. Działała tu również orkiestra kościelna i chór, a dla wiejskich kobiet organizowano praktyczne kursy gotowania i szycia. Organizował też na terenie parafii wiele imprez o charakterze charytatywnym. W czasie wojny ksiądz Wyrębowski ukrywał na plebanii kilka osób pochodzenia żydowskiego.
W kwietniu 1948 roku naczelnik więzienia przy ul. Rakowieckiej w Warszawie zwrócił się do proboszcza Wyrębowskiego, aby wyznaczył na cmentarzu służewskim aleję do pochówków więźniów. Ksiądz nie godził się na chowanie więźniów bez aktów zgonów. Był za to wielokrotnie zastraszany i szykanowany. W tym samym czasie tuż za murem cmentarnym funkcjonariusze wykopali dół o rozmiarach kilkudziesięciu metrów kwadratowych, do którego wrzucano zamordowanych więźniów przysypując ich ciała wapnem.
W ostatnich latach życia ciężko chorował i wielokrotnie przebywał w szpitalu. Był również nękany przez osoby, które domagały się, aby opuścił parafię. W 1950 przybył do parafii służewskiej jako wikariusz adiutor ks. kanonik Antoni Czarnecki, który po śmierci ks. Wyrębowskiego, został proboszczem.
W dniu 5 lutego 1952 zmarł w szpitalu sióstr Elżbietanek na Mokotowie i zgodnie z jego wolą, nie został pochowany na Starym cmentarzu służewskim tylko w grobie ze swoim ojcem na Powązkach. A w 2013 został ekshumowany i pochowany w raz z kilkoma innymi proboszczami służewskimi w podziemiach kościoła św. Katarzyny.
Odznaczenia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Złoty Krzyż Zasługi