Adam Wierciak

Adam Edward Leopold Wierciak (ur. 13 października 1894 w Jodłówce, zm. 17 października 1970) – pułkownik uzbrojenia, inżynier Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Adam Edward Leopold Wierciak urodził się 13 października 1894 w Jodłówce, pow. brzeskim, w rodzinie Jakuba. 18 marca 1919, jako podoficer byłych Legionów Polskich został mianowany z dniem 1 marca tego roku podporucznikiem artylerii. Pełnił wówczas służbę w 2 Krakowskim pułku artylerii polowej. Następnie służył w 1 pułku artylerii górskiej. W jego szeregach walczył na wojnie z bolszewikami i został odznaczony Orderem Virtuti Militari. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 270. lokatą w korpusie oficerów artylerii. W 1923 był odkomenderowany z macierzystego pułku na studia na Politechnice Lwowskiej. W następnym roku, po zakończeniu studiów, wrócił do pułku. 1 grudnia 1924 został awansowany na kapitana ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 i 88. lokatą w korpusie oficerów artylerii. W lipcu 1925 został przeniesiony do korpusu oficerów artylerii z równoczesnym wcieleniem do Okręgowego Zakładu Uzbrojenia Nr 1 w Warszawie i przydziałem do Artyleryjskiej Komisji Doświadczalnej. Następnie pełnił służbę w Instytucie Badań Materiałów Uzbrojenia (Centrala Badań Poligonowych w Rembertowie). 2 grudnia 1930 został awansowany na majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 i 7. lokatą w korpusie oficerów uzbrojenia. W marcu 1931 został przeniesiony do Departamentu Uzbrojenia Ministerstwa Spraw Wojskowych na stanowisko referenta. W czerwcu 1934 został przeniesiony do Kierownictwa Zaopatrzenia Uzbrojenia na stanowisko szefa wydziału, a z dniem 1 października tego roku został przesunięty na stanowisko zastępcy kierownika Zaopatrzenia Uzbrojenia. Na stopień podpułkownika został awansowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1937 i 5. lokatą w korpusie oficerów uzbrojenia. W marcu 1939 pełnił służbę w Biurze Przemysłu Wojennego MSWojsk. w Warszawie na stanowisku szefa Wydziału Organizacji. W czasie kampanii włoskiej walczył na stanowisku szefa służby materiałowej 2 Korpusu Polskiego.

Był żonaty z Marią z Müllerów (1897–1953).

Zmarł 17 października 1970. Został pochowany na cmentarzu parafialnym przy ul. Jagiellońskiej w Zielonce (sektor E-20-18).

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 5000
• Krzyż Niepodległości (2 sierpnia 1931)
• Krzyż Walecznych (dwukrotnie)
• Złoty Krzyż Zasługi (18 lutego 1939)
• Srebrny Krzyż Zasługi (30 listopada 1929)
• Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino
• Oficer Orderu Imperium Brytyjskiego (Wielka Brytania)

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Jan Lewandowski: Zarys historji wojennej 1-go pułku artylerii górskiej. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
• Piotr Żaroń: Armia Polska w ZSRR, na Bliskim i Środkowym Wschodzie. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1981.
• Żołnierze Niepodległości. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-08-16].