Quick Facts
Biography
Adam Marian Ostaszewski herbu Ostoja (ur. 1871, zm. 1934) – prezydent Płocka w latach 1930-1934.
Życiorys
Urodził się w 1871 roku na Wołyniu jako syn Adama Ostaszewskiego i Marii Huk-Żurakowskiej, właścicieli majątków ziemskich Pyszki i Mieczysławówka na Naddnieprzańskiej Ukrainie.
Gimnazjum ukończył w Kijowie, tamże studiował na Uniwersytecie na Wydziale Matematyczno-Fizycznym. Następnie studiował w Instytucie Inżynieryjno-Agronomicznym w Gembloux w Belgii, który ukończył z tytułem inżyniera agronoma.
Po studiach zagranicznych wrócił w rodzinne strony i zamieszkał w majątku Pyszki w powiecie Nowogród Wołyński. W 1918 roku ratował się ucieczką z terenów objętych rewolucją październikową.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 zajmował kolejno stanowiska prezydenta Łucka, Ołyki i Równego.
Od 21 września 1930 do 27 lutego 1934 był prezydentem Płocka.
Dał się poznać ze współpracy poza podziałami partyjnymi z radnymi miasta, którzy wspierali jego inicjatywy. Dokonał w Płocku konwersji długów z krótkoterminowych na długoterminowe i rozpoczął ugodę z prywatnymi wierzycielami. Poświęcił się też uporządkowaniu ulic i placów oraz zaczął budowę tarasu nad Wisłą. Za jego prezydentury przeprowadzona została zmiana ustawy samorządowej.
Współczesny mu węgiersko-polski ekonomista Aleksander Ivánka napisał o nim, że był mężczyzną "pięknej postawy, z siwymi wąsami Polonusa".
Zmarł w wieku 63 lat dnia 16 grudnia 1934. Pochowany został na cmentarzu na Bródnie w Warszawie.
Był stryjem posła na Sejm II Rzeczypospolitej, Romana Ostaszewskiego.
Z małżeństwa z Zuzanną Górską miał m.in. syna Eliasza (1905-1991), uczestnika powstania warszawskiego, dowódcę kompanii sztabowej w Zgrupowaniu Kryska.
Zobacz też
- Ostaszewscy
- Pyszki
Przypisy
Bibliografia
- Mirosław Krajewski (red): Dzieje Płocka t. 2. Płock: 2006.
- Andrzej Jerzy Papierowski, Jerzy Stefański: Płocczanie znani i nieznani. Płock: Książnica płocka, 2002. ISBN 83-88028-14-6.
- Włodzimierz Mędrzecki: Inteligencja polska na Wołyniu w okresie międzywojennym. Wydawn. Neriton, 2005, s. 108. ISBN 83-89729-27-X.