Adam Landman

Adam Landman (właściwie Abraham Landman) (ur. 25 czerwca 1902 r w Obertnie. - zm. 1 marca 1969 r., Warszawa) – polski filozof, tłumacz i znawca klasycznej filozofii niemieckiego idealizmu (przetłumaczył m.in. korpus dzieł G.W.F. Hegla). Uczęszczał do szkół średnich w Stanisławowie i w Przemyślu. W 1921 studiował przez jedno półrocze na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu w Wiedniu, później przeniósł się na Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie, gdzie studiował na wydziale prawniczym. W latach 1922/23-1926 studiował na wydziale filozoficznym na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1928 roku został promowany na doktora filozofii na Uniwersytecie Jagiellońskim na podstawie pracy J. Reinkego teoria domina i jej krytyka. Był mężem Ruchli Hochenberg-Landman Przed 1939 rokiem osadzony w obozie w Berezie Kartuskiej. Po II wojnie światowej członek Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera D 6 rz. 5 m. 20).

• Ludwig Feuerbach, O istocie chrześcijaństwa (PWN, Biblioteka Klasyków Filozofii, Warszawa 1959);
• Georg Wilhelm Friedrich Hegel, Fenomenologia ducha (PWN, Biblioteka Klasyków Filozofii, Warszawa 1963);
• Georg Wilhelm Friedrich Hegel, Nauka logiki (PWN, Biblioteka Klasyków Filozofii, Warszawa 1967);
• Georg Wilhelm Friedrich Hegel, Wykłady o estetyce (razem z Januszem Grabowskim; PWN, Biblioteka Klasyków Filozofii, Warszawa 1964);
• Georg Wilhelm Friedrich Hegel, Wykłady z filozofii dziejów (razem z Januszem Grabowskim; PWN, Biblioteka Klasyków Filozofii, Warszawa 1958);
• Georg Wilhelm Friedrich Hegel, Zasady filozofii prawa (PWN, Biblioteka Klasyków Filozofii, Warszawa 1969);
• Immanuel Kant, Co to jest Oświecenie? (w: Tadeusz Kroński, Kant, Wiedza Powszechna, Warszawa 1966, oraz w: Immanuel Kant, Przypuszczalny początek ludzkiej historii i inne pisma historiozoficzne, Wydawnictwo Comer, Toruń 1995);
• Immanuel Kant, Krytyka władzy sądzenia (przegląd przekładu; tłum. Jerzy Gałecki; PWN, Biblioteka Klasyków Filozofii, Warszawa 1964).