Zygmunt Millbrand

Zygmunt Millbrand. (ur. 2 maja 1890 w Wyszkowie, zm. między 20 a 22 kwietnia 1940 w Katyniu) – porucznik rezerwy piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Był synem Mariana i Walerii z Godlewskich. Absolwent Korpusu Kadetów w Orenburgu. Uczestnik I wojny światowej. Żołnierz I Korpusu Polskiego w Rosji. W 1919 wstąpił do Wojska Polskiego. Został przydzielony do 14 pułku ułanów 1 Dywizji Jazdy, w szeregach którego walczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Awansował do stopnia porucznika ze starszeństwem 1 czerwca 1919. Po zakończeniu działań wojennych, w 1922 został zdemobilizowany. Pozostawał w kadrze Okręgu Korpusu nr I. W 1923 był oficerem rezerwy 10 pułku piechoty. W 1934 był nadal porucznikiem i podlegał pod PKU Radom.

W okresie międzywojennym był pracownikiem Polskiego Radia.

Podczas kampanii wrześniowej wzięty do niewoli przez Sowietów. Według stanu z kwietnia 1940 był jeńcem obozu w Kozielsku. Między 19 a 21 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD – lista wywózkowa 035/3 poz 97, nr akt 3671 z 16.04.1940. Został zamordowany między 20 a 22 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim. Nie został zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943.

Życie prywatne

Żonaty, miał dzieci. Mieszkał w Warszawie. Początkowo używał nazwiska w brzmieniu Milbrand.

Upamiętnienie

• Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie na stopnień kapitana. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”
• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 14384) – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie żołnierzy polskich zamordowanych w Katyniu i innych nieznanych miejscach kaźni, nadane przez Prezydenta RP na Uchodźstwie profesora Stanisława Ostrowskiego (11 listopada 1976)
• Krzyż Kampanii Wrześniowej – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie pamiątkowe wszystkich ofiar zbrodni katyńskiej (1 stycznia 1986)
• Dąb Pamięci - posadzony przez parafie w Koczurkach i uczestników Konnej Pielgrzymki Trzebnica-Licheń, certyfikat 3316/3415/WE/2010.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Walecznych
• Srebrny Krzyż Zasługi

Zobacz też

• jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• obozy NKWD dla jeńców polskich

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Rocznik Oficerski 1923, Warszawa, Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924, Warszawa, Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski Rezerw, Warszawa, Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934
• Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
• УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, ​ISBN 978-5-78700-123-5​.
• Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Marek Tarczyński (red.), Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ​ISBN 83-905590-7-2​.
• Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943.