Zbigniew Zielonka

Zbigniew Tadeusz Zielonka (ur. 12 sierpnia 1929 w Kcyni) – polski prozaik, eseista, publicysta oraz scenarzysta telewizyjny.

Życiorys

W roku 1950 ukończył Liceum Ogólnokształcące w Kcyni. Absolwent filologii polskiej na UAM. W 1974 uzyskał tytuł doktora. Debiutował jako pisarz w 1954 na łamach czasopisma "Wici". W latach 1954–1974 pracował jako nauczyciel w szkołach średnich Opola. Od 1974 był pracownikiem naukowym Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Słupsku. W 1964 otrzymał nagrodę miesięcznika "Odra", zaś w 1968 nagrodę miasta Opola.

Twórczość literacka

• W Jemielnicy sądny dzień (1956)
• Orły na sarkofagu (1964)
• Klucz ziemi (1965)
• Ziemie wschodząca (1973)
• Księga Henrykowska (1979)
• Śląsk – ogniwo tradycji: rozważania o historii i kulturze (1981)
• Henryk Prawy (1982)
• Papa Musioł: rzecz o Karolu Musiole i Opolu mieście (1993)
• Jakub Kania (1998)

Bibliografia

• Lesław Bartelski M.: Polscy pisarze współcześni, 1939-1991: Leksykon. Wydawn. Nauk. PWN. ISBN 83-01-11593-9.