Władysław Anczyc

Władysław Marceli Anczyc (ur. 17 października 1894 w Krakowie, zm. w kwietniu 1940 w Charkowie) – polski współwłaściciel drukarni, filolog, muzykolog, pianista, geolog oraz taternik, działacz sportowy i kapitan Wojska Polskiego. Wnuk poety, wydawcy oraz tłumacza Władysława Ludwika i syn drukarza a także działacza oświatowego Wacława Zygmunta Anczyców.

Życiorys

Ukończył zarówno studia polonistyczne na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, jak i muzyczne (kształcił się m.in. w Konserwatorium Towarzystwa Muzycznego u Władysława Żeleńskiego) oraz kształcił się w lipskiej szkole drukarskiej. Był również absolwentem austriackiej szkoły oficerskiej i w latach I wojny światowej (1914-1918) służył w armii austriackiej. W 1918 wstąpił do nowo tworzonego Wojska Polskiego z przydziałem do Stacji Zbornej i Uzupełnień w Krakowie i brał udział w działaniach na froncie wschodnim (m.in. w obronie Lwowa), gdzie został w 1919 ranny. Awansowany do stopnia kapitana ze starszeństwem z 1 kwietnia 1920, przydzielony do Okręgu Korpusu Nr V.

W 1920 uzyskał stopień doktora muzykologii. Przez krótki czas (w latach 1924-26) był zatrudniony w Bibliotece Jagiellońskiej. W 1928 był wiceprezesem Sekcji Taternickiej AZS w Krakowie. Dwa lata później, w 1930, współuczestniczył w I wejściu północno-wschodnią granią Małego Młynarza. W 1935 wraz ze Stanisławem Krystynem Zarembą dokonali II wejścia na Basztową Przełęcz od Doliny Mięguszowieckiej, przy okazji rewidując (obniżając) stopień trudności tego przejścia dokonanego w 1905 przez Zygmunta Klemensiewicza i Jerzego Maślankę. W latach 1938-1939 zarządzał odziedziczoną po śmierci ojca drukarnią.

W następstwie wybuchu II wojny światowej zmobilizowany we wrześniu 1939. Rok później, w 1940, dostał się do niewoli radzieckiej i został osadzony w obozie w Starobielsku, a następnie rozstrzelany w Charkowie. Awansowany pośmiertnie (w 2007) do stopnia majora.

Pochowany został na Polskim Cmentarzu Wojennym w Charkowie.

Przypisy

Bibliografia

• Chwaścinski B., Z dziejów taternictwa: o górach i ludziach, Warszawa 1979.
• Encyklopedia Krakowa, red. prowadzący A.H. Stachowski, Warszawa–Kraków 2000. ​ISBN 83-01-13325-2​.
• Lista osób zamordowanych w Katyniu, Midnoje i w Charkowie mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie, odczytana w trakcie uroczystych obchodów w dniach 9-10 listopada 2007
• Paryscy Z. i W.H., Wielka Encyklopedia Tatrzańska, Poronin 2004. ​ISBN 83-7104-009-1​.
• Władysław Anczyc, karta personalna w zbiorach Ośrodka KARTA
• Władysław Marceli Anczyc, Biogramy Ofiar Zbrodni Katyńskiej na stronie Muzeum Wojska Polskiego
• Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Charków, Warszawa 2003, ​ISBN 83-916663-5-2​, s. 4.
• Jan Kiełkowski: Anczyc, Władysław Marceli. W: Małgorzata i Jan Kiełkowscy (red.): Wielka encyklopedia gór i alpinizmu. T. 6: Ludzie gór. Katowice: Wydawnictwo STAPIS, 2013, s. 20. ISBN 9788361050896.